การบรรเทาราคะในพระพุทธศาสนา : หน้า 81/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 78 (นั้น) ภิกษุจำต้องบรรเทาราคะที่เกิดขึ้น ด้วยมนสิการอสุภกรรมฐาน แล้วจึงทำให้ถึงพร้อมได้ เหมืนพระวังคีสเถระผู้บวชใหม่ฉะนั้น [ เรื่องพระวังคีสเถระ ] ได้ยินว่า เมื่อพระเถระบวชแล้วไม่นาน (ตามพระอานนทเถระ) ไปเที่ยวบิณฑบาต ราคะเกิดขึ้นเพราะเห็นหญิงคนหนึ่งเข้า ท่านจึง เรียนพระอานนทเถระว่า ข้าแต่ท่านผู้โคตมโคตร ข้าพเจ้าถูกกามราคะเผาเอา จิตของข้าพเจ้ารุ่มร้อน สาธุ ขอพระคุณเจ้า ได้กรุณาบอกอุบายดับร้อนด้วยเถิด. พระเถระจึงบอกว่า จิตของท่านรุ่มร้อน เพราะแสสำคัญผิดไป ท่าน จงเว้นสุภนิมิตอันเป็นทางเกิดราคะเสีย จงอบรมจิต ให้ตั้งมั่นแน่วแน่ด้วยอสุภสัญญา จง (พิจารณา) เห็นสังขารทั้งหลาย โดยความเป็นอื่น (ไม่คงที่) โดยความเป็นทุกข์ และโดยความเป็น สภาพมิใช่ตน ยังราคะใหญ่ให้ดับเสียจงได้ อย่าร้อนอีกต่อไปเลย พระ (วังคีส) เถระ ต่อบรรเทาราคะได้แล้ว จึงเที่ยวบิณฑ บาต (ต่อไป) * ส. ม. ๑๕/๒๗๗.