วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 98 : หน้า 101/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 98 ความไม่รู้ ด้วยไม่มีสติ ตั้งแต่กาลที่เราบวชแล้ว ไม่ได้เลย" แม้หลานของท่าน ก็ได้บรรลุพระอรหัต โดยทำนองนี้เหมือนกัน ในกาลมีพรรษาได้ ๕๐ และ บุคคลใด ถ้าแม้เป็นคนสดับน้อย ทั้งไม่มั่นคง ในศีลทั้งหลาย บัณฑิตทั้งหลายย่อมติบุคคลนั้น ทั้ง ๒ ทาง คือทั้งทางศีลและทางสุตะ บุคคลใด ถ้าแม้เป็นคนสดับน้อย แต่เป็นผู้ มั่นคงในศีลทั้งหลาย บัณฑิตทั้งหลาย ย่อม สรรเสริญบุคคลนั้นทางศีล (แต่) สุตะของเขา ใช้ไม่ได้ บุคคลใด ถ้าแม้เป็นคนสดับมาก แต่ไม่มั่นคง ในศีลทั้งหลาย บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมติบุคคลนั้น ทั้งทางศีล (แต่) สุตะของเขาใช้ได้ บุคคลใด ถ้าแม้เป็นคนสดับมาก ทั้งมั่นคงใน ศีลทั้งหลาย บัณฑิตทั้งหลาย ย่อมสรรเสริญบุคคล นั้นทั้ง ๒ ทาง คือทั้งทางศีลและทางสุตะ ใครจะควรติบุคคลผู้เป็นพุทธสาวก ได้สดับ มาก ทรงธรรม มีปัญญา ราวกะแท่งทองชมพูนุท * น่าคิดว่า การที่ท่านได้อาศัยพระพุทธเจ้าองค์นี้ปฏิบัติธรรมมาจวนจะถึงอาสวักขัยอยู่รอมร่อ แล้ว ยังปรารถนาจะรอไปพบพระเมตไตรยอยู่อีกนั้น ท่านได้กระทำไปด้วยความไม่รู้ และด้วย ความไม่มีสติหรือเปล่า ?