ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 67/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - ไม่เจือฝุ่นเป็นต้น บทว่า อาโป คือแดด - หน้าที่ 64 สัตว์ที่เสือกคลานไป ทุกชนิด ชื่อว่า สิริสป ได้แก่สัตว์จำพวกตัวยาวมีงูเป็นต้น สัมผัส ของสัตว์เหล่านั้นมี ๒ อย่าง คือ สัมผัสด้วยอาการกัดเอา ๑ สัมผัสด้วย การถูกต้องเอา ‹ สัมผัส ๒ อย่างนั้น หาเบียดเบียนภิกษุผู้ห่มจีวร นั่งอยู่ได้ไม่ เพราะเหตุนั้น ในที่เช่นนั้น ภิกษุจึงเสพจีวรเพื่อประ โยชน์แก่การบำบัดสัมผัสเหล่านั้น การกล่าวคำว่า ยาวเทว นีอีก ก็เพื่อแสดงการกำหนดเขตแดนแห่งประโยชน์ที่แน่ แท้จริงการปกปิด ประโยชน์ อวัยวะที่ยังความละอายให้กำเริบ เป็นประโยชน์ประจำ นอกนี้ย่อมมีในกาลลางครั้งลางคราว คำว่า หิริโกปิน ในบท หิริโกปินปฏิจฉาทนตฺถิ นั้น หมายเอาที่แคบ ๆ นั้น จริงอยู่ เมื่อ อวัยวะใด ๆ อันบุคคลเปิดเข้า ความละอายย่อมกำเริบ คือย่อม เสียไป อวัยวะนั้น ๆ ท่านเรียกว่า หิริโกปินะ เพราะเป็นที่ยังความ ละอายให้กำเริบ ความแห่งบทนั้นว่า เพื่อปกปิดเสียซึ่งอวัยวะหิริ- โกปินะนั้นแล เพราะเหตุนั้น (ปาฐะจึงควรเป็น) หิริโกปินปฏิจ ฉาทนตฺถิ (แต่) ปาฐะว่า หิริโกปิน ปฏิฉาทนตก ก็มี [ แก้บทบิณฑบาต ] บทว่า บิณฑบาต ได้แก่อาหารอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็อาหาร อย่างใดอย่างหนึ่ง ท่านเรียกว่า บิณฑบาต เพราะอาหารนั้นตกลงใน บาตรของภิกษุโดยการภิกขาจาร อีกนัยหนึ่ง ความตกลงแห่งก้อนข้าว ทั้งหลาย อธิบายว่าความประชุมกัน ความรวมกันแห่งภิกษาทั้งหลาย ที่ภิกษุได้แล้วในที่นั้น ๆ ชื่อว่า บิณฑบาต บทว่า เนว ทวาย คือ