วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - อินทรียสังวรและอาชีวปาริสุทธิ : หน้า 85/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 82 พึงตั้งอยู่ในอินทรียสังวรอันประเสริฐ ดัง พระมิตตเถระ เทอญ เหมือนอย่างว่า อินทรียสังวรอันภิกษุพึงให้ถึงพร้อมด้วยสติฉันใด อาชีวปาริสุทธิที่พึงให้ถึงพร้อมด้วยความเพียรฉันนั้น เพราะอาชีวปาริ สุทธินั้น เป็นวิริยสาธนะ (มีวิริยะเป็นเหตุให้สำเร็จ) เหตุว่าความ เพียรที่ปรารภแล้วโดยชอบ เป็นเหตุให้มีการละมิจฉาอาชีวะ เหตุนั้น อาชีวปาริสุทธินี้ ภิกษุผู้ละอเนสนาการแสวงหาไม่สมควรเสียแล้ว เสพแต่ปัจจัยที่เกิดขึ้นโดยบริสุทธิ์ เว้นปัจจัยที่เกิดขึ้นโดยไม่บริสุทธิ์ อันเป็นเหมือนอสรพิษเสีย จึงทำให้ถึงพร้อมได้ ด้วยการแสวงหา โดยชอบ มีการเที่ยวบิณฑบาตเป็นต้น ด้วยความเพียร ในปัจจัย ๒ อย่าง (คือปาริสุทธุปบาทปัจจัย และอปริสุทธุป ปาทปัจจัย) นั้น สำหรับภิกษุผู้ไม่ได้ถือธุดงค์ ปัจจัยที่เกิดแต่ สงฆ์หรือแต่คณะก็ดี แต่สำนักของคฤหัสถ์ผู้เลื่อมใสด้วยคุณทั้งหลาย ของเธอมีการแสดงธรรมเป็นต้นก็ดี ชื่อว่าปัจจัยที่เกิดขึ้น โดยบริสุทธิ์ ส่วนปัจจัยที่เกิดขึ้นด้วยวัตรมีการเที่ยวบิณฑบาตเป็นต้น ชื่อว่าเกิดขึ้น โดยบริสุทธิ์อย่างยิ่งทีเดียว สำหรับภิกษุผู้ถือธุดงค์ ปัจจัยที่เกิดขึ้น ด้วยวัตรมีการเที่ยวบิณฑบาตเป็นต้น และเกิดแต่สำนักของคฤหัสถ์ผู้ เลื่อมใสในธุดงคคุณของเธอ โดยอนุโลมแก่ธุดงคนิยม ชื่อว่า ปัจจัย ที่เกิดขึ้นโดยบริสุทธิ์ อนึ่ง การสมาทานธุดงค์ของเธอผู้เมื่อยาสมอ (ดองน้ำมูตร) เน่า และมธุรเภสัช ๔ เกิดขึ้น (ได้มา) เพื่อใช้ระงับ พยาธิอย่างหนึ่ง คิดว่า "เพื่อนพรหมจารีอื่น ๆ จะต้องฉันจตุมธุร