ข้อความต้นฉบับในหน้า
๑ - หน้าที่ 148
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ -
แล้วนำเภสัชมีเนยใสเป็นต้นมา (ถวาย) เนยใสเป็นต้นนั้นย่อมควร
เพื่อ (บริโภคเป็น) เภสัชเท่านั้น ไม่ควรเพื่อ (บริโภคเป็น) อาหาร
ผู้ถืออย่างกลาง ย่อมได้เพื่อจะรับโภชนะอื่น ตราบเท่าที่ภัตรในบาตร
ยังไม่หมดไป ด้วยว่าภิกษุนี้ชื่อว่า โภชนปริยนฺติโก (ผู้มีโภชนะ
เป็นที่สุด) ภิกษุผู้ถืออย่างเพลา ย่อมได้เพื่อจะฉันตราบเท่าที่ยัง
ไม่ลุกจากอาสนะ ด้วยว่าภิกษุนั้นชื่อว่า อุทกปริยนฺติโก (ผู้มีน้ำ
เป็นที่สุด) เพราะฉันได้ตราบเท่าที่ยังไม่รับน้ำล้างบาตรบ้าง ชื่อว่า
อาสนปริยนฺติโก (ผู้มีอาสนะเป็นที่สุด) เพราะฉันได้ตลอดเวลาที่ยัง
ไม่ลุกขึ้นบ้าง.
[ ความแตกแห่งเอกาสนิกังคะ ]
ม
ก็ธุดงค์ของเอกาสนิกภิกษุทั้ง ๓ พวกนี้ ย่อมแตกในขณะที่เธอ
ฉันโภชนะ ณ อาสนะต่าง นี้เป็นความแตกในเอกาสนิกังคะนี้
[ อานิสงส์แห่งเอกาสนิกังคะ ]
ส่วนอานิสงส์ดังต่อไปนี้ คือ (๑) มีอาพาธน้อย (๒) มีโรคน้อย
(๔) แข็งแรง (๕) อยู่สำราญ
(๓) (ร่างกาย) คล่องแคล่ว
(๖) ไม่ต้องอาบัติเพราะอนติริตตสิกขาบทเป็นปัจจัย (๒) บรรเทา
ตัณหาในรสได้ (๘) มีความประพฤติสมควรแก่ธุตธรรม มีความ
มักน้อยเป็นต้น.