วิสุทธิมรรค แปล ภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 164/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 160 ทำให้เรียบแล้ว เกลี่ยทราย ทำรั้วล้อม ติด (บาน) ประตู เสียด้วย แล้วจึงอยู่ก็ได้ แต่ในวันที่มีงานมหกรรม รุกขมูลภิกษุอย่านั่งอยู่ที่นั่น พึง (ไป) นั่งที่อื่นที่มีอะไรบัง [ ความแตกแห่งรุกขมูลทั้งคะ ] ก็แล ธุดงค์แห่งรุกขมูลิกภิกษุทั้ง ๓ จำพวกนี้ ย่อมแตกในขณะที่ เธอสำเร็จความอยู่ในที่มุงบัง (ส่วน) พระอังคุตตรภาณกาจารย์ ทั้งหลาย กล่าวว่า "ธุดงค์นี้แตก) ในขณะที่เธอรู้อยู่แล้ว” ยังอรุณ ให้ตั้งขึ้นในที่มุงบัง" นี้เป็นความแตกในรุกขมูลกังคะนี้ [ อานิสงส์แห่งรุกขมูลกังคะ ] ส่วนอานิสงส์ดังต่อไปนี้ คือ (๑) เกิดเป็นความปฏิบัติสมควรแก่ นิสัยขึ้นเอง ตามพระบาลี (บอกอนุศาสน์) ข้อว่า "รุกขมูลเสนาสน์ นิสสาย ปพฺพชชชา การบรรพชาอาศัยโคนไม้เป็นที่นอนที่นั่ง" ๆ (๒) ปัจจัยตามที่พระผู้มีพระภาคทรงสรรเสริญว่า เป็นของเล็กน้อย ด้วย หาง่ายด้วย ไม่มีโทษด้วย (๓) ปลูกอนิจจสัญญาขึ้นได้ด้วย ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงแห่งใบไม้อยู่เนือง ๆ (4) เลิกความตระหนี่ ในเสนาสนะและความเพลินในงาน (ก่อสร้าง) (๕) ได้อยู่กับ (รุกข) ทวดาทั้งหลาย (๖) มีความประพฤติสมควรแก่ธุตธรรม มีความ มักน้อยเป็นอาทิ. ๑. ไม่แสดงตัว เพราะความมักน้อย, ๒. คือรู้อยู่แล้วว่าอรุณจะขึ้นในบัดนั้น