อานิสงส์แห่งเตจีวริกะในพระพุทธศาสนา : หน้า 141/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - [ ความแตกแห่งจีวรกังคะ] ก็ธุดงค์ของภิกษุเตจีวริกะทั้ง ๓ ประเภทนี้ အ - หน้าที่ 137 ย่อมแตกในขณะ ที่เธอยินดีจีวรผืนที่ ๔ นั่นแล นี้เป็นความแตกในจีวรกังคะนี้ [ อานิสงส์แห่งเตจีวริกังคะ ] ส่วนอานิสงส์มีดังนี้ คือ คุณทั้งหลายเช่นที่จะกล่าวต่อไปนี้ ย่อม สำเร็จ (แก่ภิกษุเตจีวริกะ) คือ (๑) ภิกษุเตจีวริกะย่อมเป็นผู้ สันโดษด้วยจีวรแต่พอรักษากาย ด้วยความสันโดษนั้น (ไปข้างไหน) เธอถือเอา (จีวรนั้น) ไปได้ ดุจนก (พาเอาแต่ปีกบินไป) ฉะนั้น (๒) มีกิจที่จะพึงปรารมภ์น้อย (๓) เลิกการสะสมผ้า (๔) มีความ ประพฤติเป็นคนเบาดี (๕) ละความละโมบในอดิเรกจีวรได้ (5) ทำ ความพอใจในผ้าที่เป็นกัปปิยะ" (๒) มีความประพฤติขูดเกลากิเลส (๔) ธุตธรรมมีความมักน้อยเป็นต้นอำนวยผล (แก่เธอ) ดังนี้ [ คาถาสรูป ] * พระโยคีผู้มีปัญญา รู้รสความสุขอันเกิดแต่ สันโดษ จึงละตัณหาในผ้าที่เหลือเฟือได้ เลิกการ สะสม (ผ้า) เป็นผู้ทรงไว้แต่ไตรจีวร เพราะ เหตุนั้น พระโยคีผู้ประเสริฐ ปรารถนาจะเที่ยว ไปให้สะดวก พึงกระทำความยินดีในธุดงค์ที่ท่าน มหาฎีกาท่านขยายความว่า แม้ทรงอนุญาตผ้าไว้ตั้งหลายอย่าง เช่นผ้านิสีทนะ ฯลฯ โดยที่สุดผ้าบริขาร โจล แต่ภิกษุเตจีวริกะนี้ไม่ใช้ผ้าอื่น ๆ เลย ใช้อยู่แต่ผ้า ๓ ผืนเท่านั้น