การศึกษาวิสุทธิมรรคและโสสานิกังคะ : หน้า 168/184

- หน้าที่ 164 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - 1 สรรเสริญว่า "ภิกษุทั้งหลายที่อยู่ไม่ติดที่ เที่ยวไปไม่มีที่ข้องขัด ดุจ มฤคทั้งหลาย" ดังนี้ (๔) เป็นพระ ๔ ทิศ (๕) มีความประพฤติสมควร แก่ธุตธรรม มีมักน้อยเป็นอาทิ [ คาถาสรูป ] เพราะเหตุที่ภิกษุเมื่ออยู่ในอัพโภกาส อัน มิใช่ที่หายาก มีมณีคือดวงดาวดาดเป็นเพดาน มี ประทีปคือดวงจันทร์ส่องสว่าง สมควรแก่ภาวะ แห่งอนาคาริยชน (เธอ) มีใจ (ไม่ข้องขัด) เป็นดุจใจมฤค บรรเทาถีนมิทธะได้ อาศัยความ ที่มีภาวนาเป็นที่ยินดี ย่อมจะได้ประสบความอร่อย แห่งปวิเวกรสในไม่ช้าเลย เพราะเหตุนั้นแล ภิกษุผู้มีปัญญา จึงเป็นผู้ยินดีในอัพโภกาส เทอญ. นี้เป็นคำพรรณนาการสมาทาน วิธี (ปฏิบัติ) ประเภท ความแตก และอานิสงส์ในอัพโภกาสกังคะ ๑๑. โสสานิกังคะ [การสมาทานโสสานิกังคะ ] แม้โสสานิกังคะก็เป็นอันสมทานด้วยคำสองคำนี้ คำใดคำหนึ่งว่า น สุสาน ปฏิกขิปามิ ข้าพเจ้างดที่อันมิใช่ป่าช้า โสสานิกงฺค์ สมาทิยามิ ข้าพเจ้าสมาทานองค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่ในป่าช้าเป็นปกติ ดังนี้.