วิสุทธิมรรค : การแสดงทุกข์และความเศร้าหมอง : หน้า 118/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 114 ถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะข้อนั้นเป็นปัจจัยหามิได้เลย ภิกษุ ทั้งหลาย ส่วนข้อที่บุคคลผู้ทุศีล มีธรรมลามก มีสมาจารไม่สะอาด ที่พึงระลึกถึงด้วยความรังเกียจ มีการงานซ่อนเร้น ไม่ใช่สมณะ แต่ ปฏิญญาว่าเป็นสมณะ ไม่ใช่พรหมจารี แต่ปฏิญญาว่าเป็นพรหมจารี เป็นคนเน่าใน เปียกชื้น รกเสื้อ (ด้วยกิเลส) นั้น จึงเข้าไปนั่งเคล้า หรือเข้าไปนอนเคล้านางกษัตริย์ ฯลฯ ภิกษุทั้งหลาย ก็ข้อนั้นย่อม เป็นไปเพื่อมิใช่ประโยชน์ เพื่อทุกข์แก่เขาตลอดกาลนาน เพราะ กายแตกตายไป เขาย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก" ดังนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้นทรงแสดงทุกข์มีการบริโภคกามคุณ ๕ อันเนื่องด้วยสตรีเป็นปัจจัย ด้วยอุปมากองเพลิงอย่างนี้แล้ว จึง ทรงแสดงทุกข์ อันมีการอภิวาท การทำอัญชลี การบริโภคจีวร บิณฑบาตเตียงตั่งและวิหารเป็นปัจจัย ด้วยอุปมาด้วยเชือกฟันด้วยขน หางสัตว์ หอกอันคม แผ่นเหล็ก ก้อนเหล็ก เตียงเหล็กหรือตั้งเหล็ก และหม้อเหล็กเหล่านี้ โดยทำนองเดียวกันนั้นว่า (๒) ภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจะสำคัญความนั้นอย่างไร ข้อที่บุรุษมีกำลัง เอาเชือกที่ฟันด้วยขนหางสัตว์อย่างเขม็ง พันแข้ง ทั้งสองแล้วชักสีไปมา เชือกนั้นจึงตัดผิวหนัง ครั้นตัดผิวหนังแล้ว จึงตัดหนัง ครั้นตัดหนังแล้วจึงตัดเนื้อ ครั้นตัดเนื้อแล้วจึงตัดเส้นเอ็น ครั้นตัดเส้นเอ็นแล้วจึงตัดกระดูก ครั้นตัดกระดูกแล้วจึงจุดเยื่อใน กระดูก (กับ) ข้อที่ภิกษุทุศีลจึงยินดีการอภิวาท ของกษัตริยมหาศาล * องฺ. สตฺตก. ๒๓/๑๒๙.