ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ -
- หน้าที่ 133
(ถวาย) ในมือ (ของปังสุกุลิกภิกษุ) เหมือนกัน ผ้านั้นชื่อว่า
จีวร (บังสุกุล) อย่างไม่อุกฤษฎ์, ปังสุกุลิกภิกษุรู้ความต่างแห่งผ้า
บังสุกุลนี้อย่างนี้แล้วจึงควรใช้จีวรแล นี้เป็นวิธี (ปฏิบัติ) ใน
ปังสุกูลกังคะนี้.
[ ประเภทแห่งปังสุกูลิกภิกษุ]
ส่วนประเภทพึงทราบดังต่อไปนี้ คือ ปังสุกุลิกภิกษุมี
∞ จำพวก
คือ ผู้ถืออย่างอุกฤษฎ์ ๑ ผู้ถืออย่างกลาง ๑ ผู้ถืออย่างเพลา ๑ ใน
က
๑
จำพวกนั้น ผู้ถือเอาแต่ผ้าที่ตกอยู่ในป่าช้าเท่านั้น ชื่อว่า เป็นผู้ถือ
อย่างอุกฤษฎ์ ผู้ถือเอาจีวรที่ผู้ปรารถนาบุญทอดไว้ด้วยคิดว่าบรรพชิต
จักถือเอา ดังนี้ ชื่อว่าผู้ถืออย่างกลาง ผู้ถือเอาผ้าที่เขาวางเ
แทบเท้า ชื่อว่าผู้ถืออย่างเพลา
[ ความแตกแห่งปังสุกูลกังคะ ]
ธุดงค์ของปังสุกุลิกภิกษุ ๓ จำพวกนั้น จำพวกใดจำพวกหนึ่ง
ก็ตาม ย่อมแตกในขณะที่เธอยินดีผ้าที่พวกคฤหัสถ์ถวายตามความชอบ
ใจพอใจของตน นี้เป็นความแตกในปังสุกูลกังคะนี้
(อานิสงส์แห่งปังสุกูลกังคะ ]
บรรพชา
ส่วนอานิสงส์พึงทราบดังต่อไปนี้ (คือ) (๑) เกิดมีความปฏิบัติ
ที่สมควรแก่นิสัย ตามพระบาลี (บอกอนุศาสน์) ข้อว่า
อาศัยบังสุกุลจีวร (๒) ได้ตั้งอยู่ในอริยวงศ์ข้อที่ ๑ (๓) ไม่ต้อง
ลำบากเพราะการรักษา (๔) ไม่เป็นผู้มีความเป็นไปเกี่ยวเกาะกับ