วิสุทธิมรรคแปล: แนวคิดความนับถือและทุกข์ : หน้า 117/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - ความนับถือเป็นต้น จึงตรัส (อัคคีขันธปริยาย) ว่า - หน้าที่ 113 (๑) "ภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายเห็นหรือไม่ ซึ่งกองไฟใหญ่ อันไหม้ลุกเป็นเปลวโชติช่วงอยู่โน่น" ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า "(เห็น) อย่างนั้นพระเจ้าข้า" ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจะสำคัญ ความข้อนั้นเป็นไฉน ข้อที่บุคคลพึงเข้าไปนั่งกอด หรือเข้าไปนอนกอด ซึ่งกองไฟใหญ่อันลุกเป็นเปลวโชติช่วงอยู่โน่นก็ดี ข้อที่บุคคลพึงเข้า ไปนั่งเคล้า หรือเข้าไปนอนเคล้าซึ่งนางกษัตริย์ นางพราหมณ์ หรือนาง คฤหบดี ผู้มีฝ่ามือและฝ่าเท้านุ่มเหมือนปุยนุ่นก็ดี สองข้อนี้ข้อไหน เล่าหนอประเสริฐกว่ากัน ?" ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ข้อที่บุคคลพึงเข้าไปนั่งเคล้าหรือเข้าไปนอนเคล้านางกษัตริย์ นางพราหมณ์ หรือนางคฤหบดี นั่นแหละประเสริฐกว่า ข้อที่บุคคล พึงเข้าไปนั่งกอดหรือเข้าไปนอนกอดกองไฟใหญ่ ฯลฯ โน่น เป็น ทุกข์ พระเจ้าข้า" พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราจะบอกท่านทั้งหลายให้ทราบ โดยข้อที่บุคคลพึงเข้าไปนั่งกอดหรือ เข้าไปนอนกอดกองไฟใหญ่ ฯลฯ โน่นนั่นแหละประเสริฐกว่า สำหรับ ภิกษุผู้ทุศีล มีธรรมลามก มีสมาจาร ไม่สะอาดที่พึงระลึกถึงด้วยความ รังเกียจ มีการงานซ่อนเร้น ไม่ใช่สมณะแต่ปฏิญญาว่าเป็นสมณะ ไม่ ใช่พรหมจารีแต่ปฏิญญาว่าเป็นพรหมจารี เป็นคนในเน่า เปียกชื้น รกเสื้อ (ด้วยกิเลส) ข้อนั้นเพราะเหตุไร ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะ ภิกษุนั้นพึงถึงตายหรือทุกข์ปางตาย เพราะเหตุเข้าไปนั่งกอดหรือเข้าไป นอนกอดกองไฟใหญ่นั้น (ก็จริง) แต่เพราะกายแตกตายไปจะพึงเข้า