วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 101 : หน้า 105/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 101 เอาว่าเป็นของสะอาด กเลวระนี้เต็มด้วยซากต่างๆ แต่กลับ (ปรากฏ) เป็นรูปน่าพึงใจสำหรับคนผู้ ไม่เห็น (ตามเป็นจริง) ขอติกายอันอาดูรเน่าเหม็น สกปรก มีอันจะต้องเจ็บอยู่เสมอนี้ ที่หมู่สัตว์ผู้ ประมาทหลวงมอยู่ ทำหนทางแห่งการเข้าถึงสุคติ ให้เสื่อมเสียไป" ดังนี้ ส่วนศีลของท่านผู้สิ้นกิเลสมีพระอรหันต์เป็นต้น พึงทราบว่าเป็น ปฏิปัสสัทธิปาริสุทธิศีล เพราะเป็นศีลที่บริสุทธิ์ด้วยความระงับแห่ง กิเลสเครื่องกระวนกระวายทั้งปวง ศีลเป็น ๕ อย่าง โดยจัดเป็นปาริสุทธิ ศีลมีปริยันตปาริสุทธิศีลเป็นต้น สาธุชนพึงทราบด้วยประการดังกล่าว มาฉะนี้. [ ปัญจกะที่ ๒ ] ในปัญจกศีลที่ ๒ บัณฑิตพึงทราบเนื้อความด้วยอำนาจคุณมีการ ละเป็นต้น ซึ่งโทษทั้งหลายมีปาณาติบาตเป็นอาทิ จริงอยู่ พระธรรม เสนาบดีสารีบุตรกล่าวไว้ในคัมภีร์ปฏิสัมภิทาว่า "ศีล ๕ คือ การละ ปาณาติบาตเป็นศีล ความงดเว้น (จากปาณาติบาต) ก็เป็นศีล เจตนา (ละเว้นปาณาติบาต) ก็เป็นศีล ความสำรวม (จากปาณาติบาต) ก็เป็นศีล ความไม่ละเมิด (ปาณาติบาต) ก็เป็นศีล การละ ความงดเว้น เจตนา ความสำรวม ความไม่ละเมิด อทินนาทาน กาเมสุมิจฉาจาร มุสาวาท ปิสุณาวาจา ผรุสวาจา