ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 62/184

วิสุทธิมรรคแปล ภาค 1 ตอน 1 : หน้า 62/184 เนื้อหาที่พูดถึงการวางจำหน่ายอาหารและบทสนทนาระหว่างภิกษุและหญิงแม่เรือน

30 ก.ย. 2564

2 ครั้ง

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ วิสุทธิมรรคแปล ภาค 1 ตอน 1 หน้า 62

หน้าที่ 62 / 184

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้ภิกษุเดินทางไปขอข้าวสารจากหญิงแม่เรือน แต่หญิงแม่เรือนแสร้งบอกว่าไม่มีข้าวสาร ภิกษุจึงอธิบายถึงลางที่ตนเห็น ซึ่งแสดงถึงการที่ได้รับสิ่งแปลกปลอมและพลิกสถานการณ์ในที่สุด หญิงแม่เรือนรับรู้จึงยอมถวายอาหารให้แก่ภิกษุ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงเทคนิคการพูดล้อมรอบเพื่อให้ได้ปัจจัยต่างๆ สังคมและกระบวนการโต้ตอบระหว่างภิกษุกับหญิงแม่เรือนแสดงให้เห็นถึงสติปัญญาและกลยุทธ์ในการติดต่อสื่อสารระหว่างกัน

หัวข้อประเด็น

-การขออาหาร
-การวางแผนพูดจา
-การสื่อสารระหว่างภิกษุและหญิงแม่เรือน
-ลางความเชื่อ
-การแสดงออกของสังคมในขณะนั้น

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 59 จะให้ จึงเสพูดว่า "ข้าวสารไม่มี" ทำที่จะไปหาข้าวสาร ไปสู่เรือน ของคนที่คุ้นเคยกันเสีย ภิกษุเข้าไปในห้องมองดูไป พบท่อนอ้อย ที่ซอกประตู เห็นน้ำอ้อยงบในภาชนะ เห็นปลาแห้งในตระกร้า เห็น ข้าสารในหม้อ เห็นเรียงในกระออมแล้วออกมานั่งอยู่ หญิง แม่เรือน (กลับ) มาถึง แสร้งบอกว่าไม่ได้ข้าวสาร ภิกษุก็พูดขึ้นว่า "อุบาสิกา ฉันเห็นลางก่อนแล้ว รู้ว่าวันนี้ภิกษาจักไม่สำเร็จ" หญิง แม่เรือนถามว่า "ลางอะไร เจ้าข้า" ภิกษุว่า "ฉันเห็นงูคล้าย ท่อนอ้อยที่เก็บไว้ซอกประตู คิดจะตีมัน มองดูไปก็เห็นพังพานซึ่ง คล้ายกับปลาแห้งที่เก็บไว้ในตะกร้า อันงูนั้นมันถูกประหารด้วยก้อนหิน และก้อนดิน ซึ่งคล้ายก้อนน้ำอ้อยงบที่วางไว้ในภาชนะ ทำ (แผ่) ขึ้น เมื่อมันจะกัดก้อนดินนั้น ก็เห็นเขี้ยวของมันคล้ายเมล็ดข้าสารในหม้อ พอเคืองจัด (ก็เห็น) น้ำลายเจือด้วยพิษที่ออกจากปากของมัน คล้ายกับเปรียงที่ใส่ไว้ในกระออม" หญิงแม่เรือนนั้นเห็นว่าไม่อาจ จะลวงคนหัวโล้นได้ จึงถวายอ้อยแล้วหุงข้าวถวายพร้อมกับเปรียง น้ำอ้อยงบและปลา ฉะนี้แล การพูดเฉียดอย่างนี้ พึงทราบว่า สามนต ชปปา (พูดเลียบเคียง) พูดล้อมไปล้อมมาเอาจนได้ปัจจัยนั้น ชื่อว่า "ปริกถา" (พูดหว่านล้อม) [ นิปเปสิกตานิเทศ ] พึงทราบอรรถาธิบายในนิปเปสิกตานิเทศต่อไป บทว่า อก โกสนา ได้แก่การด่าด้วยวัตถุสำหรับด่า ๑๐ อย่าง บทว่า วมุภนา

Tags : #วิสุทธิมรรค #อาหาร #ภิกษุ #หญิงแม่เรือน #ดนตรี #วรรณกรรม