วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - ศีลแห่งความบริสุทธิ์ วิสุทธิมรรคแปล ภาค 1 ตอน 1 หน้า 98
หน้าที่ 98 / 184

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงศีลแห่งความบริสุทธิ์ที่มีการจำแนกประเภทของศีลในพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงปฏิปัสสัทธิปาริสุทธิศีลซึ่งเป็นศีลที่มีความบริสุทธิ์จากการลดละกิเลส ศีลเหล่านี้แบ่งออกเป็นศีลของพระขีณาสพและพระปัจเจกพุทธ พร้อมยกจำนวนของสิกขาบทที่พระสัมพุทธเจ้าทรงนำเสนอในคัมภีร์วินัย ทำให้ผู้ศึกษาสามารถเข้าใจถึงโครงสร้างและความสำคัญของศีลในพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้ง

หัวข้อประเด็น

-ศีลในพระพุทธศาสนา
-ปฏิปัสสัทธิปาริสุทธิศีล
-การจำแนกประเภทของศีล
-จำนวนสิกขาบท
-ความสำคัญของศีล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 95 อปรามัฏฐปาริสุทธิศีล ปฏิปัสสัทธิปาริสุทธิศีลเป็นไฉน ? ศีลของ พระขีณาสพทั้งหลาย ผู้สาวกของพระตถาคต ศีลของพระปัจเจกพุทธ ทั้งหลาย ศีลของพระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย นี้ชื่อว่า ปฏิปัสสัทธิปาริสุทธิศีล (ศีลอันมีความบริสุทธิ์ด้วยความระงับไปแห่ง กิเลส) ในศีลเหล่านั้น ศีลของอนุปสัมบัน พึงทราบว่าเป็นปริยันต ปาริสุทธิศีล เพราะมีที่สุด (แห่งจำนวน) ด้วยอำนาจแห่งการนับศีล ของอุปสัมบันทั้งหลาย แม้เป็นศีลมีที่สุด ด้วยอำนาจแห่งการนับ (ดัง ท่านผูกเป็นคาถาไว้) ว่า "สิกขาบททั้งหลายที่เป็นเครื่องสังวร และเป็น วินัยเหล่านี้มี (จำนวนนับได้ถึง) เก้าพันโกฏิข้อ กับแปดสิบร้อยโกฏิข้อ กับอีกห้าสิบแสนข้อ และ อื่นๆ อีกสามสิบหกข้อ (รวมเป็นหนึ่งหมื่นเจ็ด พันโกฏิห้าล้านสามสิบหกข้อ) อันพระสัมพุทธ เจ้าทรงประกาศแล้ว (แต่) ในคัมภีร์วินัยท่าน นิเทศไว้โดยมุข คือ เปยยาล" ดังนี้ก็ดี (แต่) บัณฑิตก็พึงทราบว่าเป็นอปริยันตปาริสุทธิศีล เพราะ มุ่งเอาภาวะคือการสมาทานโดยเป็นอนวเสสสีล (ศีลไม่มีส่วนเหลือ) และความเป็นศีลมิใช่ศีลมีความเห็นแก่ลาภ ยศ ญาติ อวัยวะ และ * ขุ ป. ๓/๖๑.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More