วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ : หน้า 126/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - - หน้าที่ 122 ๓. ขลุปัจฉาภัตติยังคะ องค์แห่งภิกษุผู้อันไม่ฉันปัจฉาภัตรเป็น ปกติ 4. อารัญญิกังคะ องค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่ในป่าเป็นปกติ ๔. รุกขมูลกังคะ องค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่โคนไม้เป็นปกติ ๑๐. อัพโภกาสกังคะ องค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่ในที่แจ้งเป็นปกติ ๑๑. โสสานิกังคะ องค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่ในป่าช้าเป็นปกติ ๑๒. ยถาสันถติกังคะ องค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่ในเ ในเสนาสนะตาม ที่ท่านจัดให้เป็นปกติ ๑๓. เนสัชชิกังคะ องค์แห่งภิกษุผู้มีอันอยู่ด้วยความนั่งเป็น ปกติ. วินิจฉัยธุดงค์ในนั้น พึงทราบโดยอรรถ (แห่งคำ) ๑ โดยปกิณณกะมีลักษณะเป็นต้น ๑ โดยการสมาทาน ๑ โดยวิธี (ปฏิบัติ) ๑ โดย ประเภท ๑ โดยความแตกแยก ๑ โดยอานิสงส์ 0 แห่งธุดงค์นั้น ๆ ๑ โดยกุสลติกะ ๑ โดย จำแนกศัพท์ มีธุตศัพท์เป็นต้น ๑ โดยย่อและ โดยพิสดารอีก ๑ [ วินิจฉัยโดยอรรถ] ในบททั้งหลายเหล่านั้น จะวินิจฉัยโดยอรรถก่อน ผ้าใดเป็นดุจ กองฝุ่นในที่นั้น ๆ ด้วยอรรถว่าสูงขึ้น เพราะวางอยู่บนกองฝุ่น ในที่ ทั้งหลายมีตรอกและป่าช้าและกองหยากเยื่อเป็นต้นที่ใดที่หนึ่ง เพราะ