ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ -
ความสุขในการบริโภคจีวรของคน (ทุศีล) ผู้
ไม่สำรวมแล้ว ผู้จะต้องเสวยสัมผัสแห่งแผ่นเหล็ก
อันร้อนในนรก สิ้นกาลนาน จักมีอะไร
บิณฑบาตแม้มีรสอร่อย ก็เปรียบด้วยยาพิษอัน
แรงกล้า สำหรับคนไม่มีศีลผู้จะต้องกลืนก้อนเหล็ก
อันร้อน สิ้นราตรีนาน
การบริโภคเตียงและตั่ง แม้เขาสมมติกันว่า
เป็นสุข แต่ก็เป็นทุกข์สำหรับคนไม่มีศีลผู้จะต้อง
ถูกทุกข์ (อันเกิดแต่การบริโภค) เตียงและตั้ง
เหล็กอันร้อนเบียดเบียนเอาตลอดกาลนาน
ความยินดีในการอยู่อาศัยในวิหารที่เขาให้ด้วย
ศรัทธาอะไร จักมีแก่คนทุศีลผู้จะต้องตกอยู่กลาง
หม้อเหล็กอันร้อน
พระผู้เป็นครูของโลก เมื่อจะทรงติคนทุศีล ตรัส
ว่า "เป็นคนมีสมาจารที่พึงระลึกถึงด้วยความ
รังเกียจ ว่าเป็นคนรกเรื้อ (ด้วยหยากเยื่อคือกิเลส)
ว่าเป็นคนเปียกชื้น (ด้วยน้ำคือกิเลส) ว่าเป็นคน
ลามก และว่าเป็นคนเน่าใน" ดังนี้ น่าติชีวิตของ
คนทุศีลนั้น ผู้เป็นคนไม่มีปัญญา ทรงเพศสมณชน
แต่ไม่ใช่สมณะ นำตนซึ่งถูกก่นถูกขุดอยู่ไป
สัตบุรุษทั้งหลายผู้มีศีลในโลกนี้ ย่อมหลีกคน
- หน้าที่
117