บทเรียนวิสุทธิมรรค: ความสำคัญของศีลในพระพุทธศาสนา : หน้า 22/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - หน้าที่ 20 มีประการดังกล่าวมาฉะนี้ อีกนัยหนึ่ง เว้นศีลใดเสียแล้ว ที่พึ่ง (อื่น) ของกุลบุตร ในพระศาสนาหามีไม่ ใครเล่าจะพึงกล่าวกำหนด อานิสงส์ของศีลนั้นได้ น้ำคือศีลย่อมชำระ มลทินอันใดของสัตว์มีชีวิตในโลกนี้ได้ แม่น้ำ ใหญ่ทั้งหลาย คือแม่น้ำคงคาก็ดี ยมุนาก็ดี สรภูก็ดี สรัสวดีก็ดี แม่น้ำอจิรวดี ก็ดี มหีก็ดี หาอาจชำระมลทินอันนั้นได้ไม่ ศีลที่บุคคลรักษาดีแล้วเป็นอริยศีลนี้ มีความ เย็นยิ่งนัก ย่อมระงับความเร่าร้อนอันใด ของ สัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ได้ ลมเจือฝนก็ระงับ ความเร่าร้อนอันนั้นไม่ได้ และแม้ไม้แก่นจันทน์แดง ก็ระงับไม่ได้ สร้อยคอมุกดาก็ไม่ได้ แก้วมณีก็ ไม่ได้ รัศมีอ่อน ๆ แห่งจันทร์ก็ไม่ได้ กลิ่นที่ เสมอด้วยกลิ่นศีล ซึ่งฟุ้งไปได้ทั้งในที่ตามลมและ ทวนลมเท่าๆ กัน จักมีแต่ที่ไหน" สิ่งอื่นที่จะเป็น บันไดขึ้นสู่สวรรค์ หรือจะเป็นประตูในอันที่จะ ยังสัตว์ให้เข้าสู่พระนครนิพพาน อันเสมอด้วย ๑. ในอภิธานัปปทีปิกากล่าวว่า หริจนฺทน์ เป็นจันทร์สีเหลือง ๒. หรือจะแปล ย - ต ว่ากลิ่นศีลใด ย่อมฟังไปได้ทั้งในที่ตามลมและทวนลมเท่า ๆ กัน กลิ่นที่เสมอด้วยกลิ่นศีลนั้น จักมีแต่ที่ไหน