วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - ความอยากและการแสร้งทำ : หน้า 58/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - - หน้าที่ 55 พระศาสนานี้ มีความปรารถนาลามก อันความอยากครอบงำแล้ว มีความประสงค์จะให้เขายกย่อง คิดว่า "ชนจักยกย่องเราด้วย อาการอย่างนี้" แล้วแสร้งบรรจงเดิน บรรจงยืน บรรจงนั่ง บรรจง นอน ตั้งท่าเดิน ตั้งท่ายืน ตั้งท่านั่ง ตั้งท่านอน ทำดังว่าเข้าสมาธิ เดิน ดังว่าเข้าสมาธิยืน ดังว่าเข้าสมาธินั่ง ดังว่าเข้าสมาธินอน และ เป็นผู้มักแสร้งเข้าฌานให้คนเห็น การวางท่า ตั้งท่า แต่งท่า อิริยาบถ การแสร้งทำหน้าสยิว ทำหน้าเบ้ ล่อลวงเขาให้งงงวย เช่นนี้อันใด นี้เรียกว่า กุหนวัตถุที่นับว่าการวางอิริยาบถ " ในบาลีแห่งกุหนานั้น บทว่า ปจฺจยปฏิเสธนสงขาเตน ความว่า (ด้วยกุหนวัตถุ) อันบัณฑิตนับพร้อมอย่างนี้ ว่าการแสร้งปฏิเสธ ปัจจัย หรือว่าด้วยการแสร้งปฏิเสธปัจจัยอันบัณฑิตกล่าวเรียก บทว่า พูดเลียบเคียง ได้แก่พูดเฉียด (วัตถุที่ประสงค์) บทว่า อิริยาบถ ประสงค์เอาอิริยาบถทั้ง 4 บทว่า อฏฐปนา แปลว่า การตั้ง (ท่า) ไว้ก่อน หรือการตั้ง (ท่า) โดยเอื้อเฟื้อ บทว่า ฐปนา คือการ ที่ตั้ง (ท่า) บทว่า สนฺฐปนา คือการจัดแต่ง อธิบายว่า การทำ ภาวะอันว่าเลื่อมใส บทว่า ภากุฏิกา คือการทำหน้าสยิว อธิบายว่า ทําหน้าย่น โดยแสดงภาวะของผู้ตั้งอยู่ในความเพียรอย่างเคร่งครัด การทำหน้าสยิว เป็นปกติของภิกษุนั้น เหตุนั้น ภิกษุนั้น ชื่อว่า ภากุฏิก (ผู้มีการทำหน้าสยิวเป็นปกติ) ความเป็นแห่งภากุฏิก ชื่อว่า ภากุฏิย์ (ความเป็นผู้มีการทำหน้าสยิวเป็นปกติ) บทว่า กุหนา แปลว่าการลวง การประพฤติลวงออกไป ชื่อว่า กุหายนา ความ