วิสุทธิมรรค: การปฏิบัติและคุณธรรมของภิกษุ : หน้า 57/184

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - - หน้าที่ 54 อย่างนี้ แล้วกล่าวาจาอิงอารยธรรม (คือ) พูดว่า "ภิกษุใดครองจีวร เช่นนี้ ภิกษุนั้นเป็นสมณะมเหศักดิ์" กล่าวว่า "ภิกษุใดใช้บาตร โอโลหะ กระบอกกรองน้ำ ผ้ากรองน้ำ กุญแจ ประคด รองเท้า เช่นนี้ ๆ ภิกษุนั้นเป็นสมณะมเหสักข์" พูดว่า "พระอุปัชฌายะ พระ อาจารย์ ภิกษุร่วมอุปัชฌายะ ภิกษุร่วมอาจารย์ ภิกษุผู้เป็นมิตร ภิกษุผู้เป็นเกลอ ภิกษุผู้ชอบพอกัน ภิกษุผู้สหาย ของภิกษุใด เป็น อย่างนี้ ๆ ภิกษุใดอยู่ในวิหาร โรงยาว ปราสาท เรือนโล้น คูหา ที่เร้น กระท่อม เรือนยอด ป้อม โรงกลม ศาลายาว โรงประชุม มณฑป โคนไม้ อย่างนี้ ๆ ภิกษุนั้นเป็นสมณะมเหสักข์" มิฉะนั้น เธอแสดงอาการที่น่าเกลียดหนักเข้า หน้าด้านเข้า ลวงเขามากเข้า พูดป้อยอเข้า ก็เสนอหน้าตัวเอง กล่าวถ้อยคำที่ลึกลับซับซ้อนซ่อน เงื่อน เกี่ยวด้วยโลกุตตรธรรมและสุญญตา (พาดพิงตน) เช่นว่า "สมณะผู้นี้ได้วิหารสมาบัติอันละเอียดเหล่านี้อย่างนี้ๆ" การแสร้งทำ หน้าสคิ้ว ทำหน้าเบ้ ล่อลวงให้เขางงงวยเช่นนี้อันใด นี้ท่านเรียกว่า กุหนวัตถุที่นับว่าการพูดเลียบเคียง" [กุหนวัตถุเกี่ยวด้วยอิริยาบถ ] ส่วนว่า การลวงเขาด้วยอิริยาบถ ซึ่งทำด้วยประสงค์จะให้เขา ยกย่อง แห่งภิกษุผู้เป็นคนมีความปรารถนาลามกนั่นแล พึงทราบ ว่า เป็นกุหนวัตถุอาศัยอิริยาบถ ดังที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ว่า "กุหนวัตถุที่นับว่าการวางท่าอิริยาบถ เป็นไฉน ? ภิกษุบางรูปใน