พระธัมปทฺอยูสกฺแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 10 : หน้า 12/217

ประโยค - พระธัมปทฺอยูสกฺแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 10 เข้าไปฝ่าพระศาสดา ถวายบังคมแล้ว ทูลถามว่า "พระเจ้าข้า ในพระศาสนานี้ มีอะไรอย่างไร?" [ธรร ๒ อย่างในพระศาสนา] พระศาสนตรสอตว่า "ภิกขุ ธะมี๒ อย่าง คือ คันธะรยะ (กับ) วิมสานะรยะ เท่านั้น." พระมหาเปลาะทูลถามว่า "พระเจ้าข้า คันธะรยะเป็นอย่างไร?" วิสาสนาระยะเป็นอย่างไร?" ค. ธะนะ นี้ คือ การเรียนนิยายหนึ่งก็ดี สองนิกายก็ดี จบ พุทธวจนะคือพระไตรปิฏกดีดี ตามสมควรแก้ปัญหาของตนแล้วทรงไว้ กล่าว บอก พุทธวจนะนั่น ชื่อว่า คันธะรยะ. ส่วนการเริ่มตั้งความสิ้นและความเสื่อมไปในคัมภีร์วินัยสุดแล้ว แห่งการทำการต่อแล้ว ถือเอาพระอรหัตของภิกษุมีความประพฤติแคล่วคล่อง ยินดีฉันแล้วในสนามนะอันสงัด ชื่อว่า วัสนาธุระ. ม. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ควรจะแล้วแต่เมื่อเก่า ไม่สามารถจะนำพิจารณาให้ผู้นั้นได้ แต่จึงนำพิจารณาให้บูรณาถวพระองค์สมควรแก่พระองค์เกิด. [พระมหาเปลาะเดินทางไปบ้านปลายแคน] ลำดับนั้น พระศาสดา ได้ตรัสนอกพระกรรมฐานตอนถึงพระอรหัตแก้พระมหาเปลาะ. ท่านอานวยบังคมพระศาสดาแล้ว แสดงหา ภิกษุผู้นั้นไปบิดตน ได้ก็ฤดู 60 รูปแล้ว ออกพร้อมกันรอบหลายไปตลอดทาง 120 โยชน์ ถึงบ้านปลายแคนหมู่ใหญ่อยู่ตำบลหนึ่ง จึง