ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระบิณฑบาตฝึกอธิษฐานแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 97
[ระเบียบอุปาสนะสมาธีพุทธธาภา]
กในสถานที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายไม่ทรงคุ้นเคย ควรทิ้งภิญญู
หนึ่งผู้บอกอุปาสนะจะต้องล้างหน้าไปก่อน คืออาสนะสำหรับพระ
พระพุทธเจ้าทั้งหลาย พึงให้ปูในที่ทามกลาง อาสนะสำหรับพระสัทธูร
เธอ พึงให้ปูด้านขวา อาสนะสำหรับพระมหาโมคลลานเธอ พึง
ให้ปูด้านซ้ายแห่งอาสนะของพระพุทธเจ้าทั้งนั้น อาสนะสำหรับภิญญาสง
พึงให้ปูบ้างทั้ง ๒ ดัดจากที่บันไป เพราะฉะนั้น พระมหากาลเธอ
พักอยู่ในที่มีจิว ส่งพระฉลองคาไปว่า "เธอดงล่วงหน้าไปบอก
การอุปาสนะ."
[พระฉลองคาุหญิงจับสึก]
พวกชนในเรือน ทำการเสร็จกับท่าน จำเดิมแต่ตำที่พวก
เขาเห็นท่าน (แก่ล้ง) อุปาสนะต่ำในที่สุดพระสงเคราะห์ อุปาสนะสูง
ในที่สุดของสงเคราะห์ พระฉลองคานอกนี้ ซึ่งว่า "พวกเจ้าจง
อย่าทำอย่งนั้น จงอุปาสนะสูงในที่สูง ออโสณต่ำในที่ต่ำ."
พวกหญิง ทำที่เหมือนไมได้บอกอันคำของท่าน รุ่งกันว่า
"ท่านเที่ยวทำอะไรอยู่ ? หน้าที่ให้ปอสะไม่สมควรแก่ท่านหรือ?
ท่านลาใครบวช ? ท่านใครเป็นผู้อบอุ่นให้วช ? มาในที่นี้ทำไม ?
ดังนี้แล้ว ช่วยกันอุดสงบและจิวออกแล้ว ให้เนืองผ้าขาว สวมเทริด
มาลาบนศิริยะแล้วส่งไปด้วยคำว่า "เธอดงไปนาสงค์พระศาสดามา,
พวกเจ้าจงจะอุปาสนะ."
๓. ผู้ใหม่ในสงฆ์ หมายความว่า ผู้มีพรษยาน้อยกว่ากรผู้ในมหันต์