พระอธิษฐานที่ถูกอภิเษกภาค 1 : หน้า 95/217

ประโยค - พระอธิษฐานที่ถูกอภิเษกภาค 1 - หน้าที่ 93 ทูลถามถึงธุดงค์ในพระศาสนา เมื่อพระศาสตราสอบถามธรรมแล้ว, ทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์จักไม่สามารถนำพืชบุญธรรมาได้ เพราะข้าพระองค์วาดในกาลเป็นคนแก่, แต่ว่า ข้าพระองค์วาสนาให้บริบูรณ์" ทูลพระองค์ว่าคณะสงฆ์ดูดคณะจนถึงพระอรหันต์, ครับล่วงปฐมยาม เมื่อชนนอนหลับหมดทุกคนแล้ว, ไปสู่ป่าช้า เวลาจวนรุ่ง, เมื่อชาวทั้งหลาย ยังไม่ทันลูกขึ้น (ตื่น) เลย กลับมายังวิหาร. [รายละเอียดของผู้อ่านในบ้างชาย] ครั้งนั้น หญิงสัปหร่อคนหนึ่งชื่อกาล ผู้ฝ่าเปาชา เห็นที่นั่นที่นั่งและที่ของกรมของพระเณร เขาคิดว่า "ใครหนอมาอยู่ที่นี่? เราจักคอยจับตัว" เมื่อไม่อาจจับได้, วันหนึ่ง จึงตามประทิปไว้ที่กระท่อมใกล้ป่า ชาย พานุคริดาไปอยู่ในส่วนบ้างหนึ่ง เห็นพระเณรเดินมาในมัชฌิมยาม จึงไปไหว้แล้วพูดว่า "ท่านผู้เจริญ พระผู้เป็นเจ้า สำนักงานในที่ของพวกฉันนี้หรือ ?" ก. จะ อุบาสก. ญ. ท่านผู้เจริญ ธรรมดาผู้อยู่ในป่าว่าสำหรับหลาย เรียนระเบียบ (ก่อน) จึงจะควร. พระเณรไม่กล่าวว่า "ข้าพเจ้า จักประพฤติในระเบียบที่เจ้า บอกแล้วอย่างไรเล่า?" กลับกล่าวว่า "ทำอย่างไรเล่าจึงจะควร ?" อุบาสก. ญ. ท่านผู้เจริญ ธรรมดาผู้อยู่ในป่าช้างหลาย ควรแจ้งความ