พระอึ่มปิตุปฏิญญา - ภาค ๑ : หน้า 98/217

ประโคม - พระอึ่มปิตุปฏิญญา. ภาค ๑ - หน้า 96 ีพิจารณาแต่ผ้าป่า ถึงปลายผมแล้ว ฟูดว่ารูปนี้ประดิษฎีดึงนั่ง มีสีดางทองคำ นางพิงใส่ปรับบนไฟ ในกาลที่รูปนั้นถูกปลวกไฟใหญ่ ลวนแล้ว จึงบอกแก่ข้าเจ้าว่า"ดังนี้แล้ว ไปยังที่อยู่ของตนเองแล้ว นั่งแล้ว นางท่อนได้แล้ว จึงแจ้งแก่พระเณร พระเณรไปพิจารณา. ในที่ถูกปลวกไปกระทบแล้วๆ สีแดงสรัธลอดเป็นดังแม่โค ดง. เท้าทั้ง ๒ ของยังห้อง มือทั้ง ๒ กำเข้าหน้าผากได้มีหนังปอกแล้ว. พระมหากาลบรรลุพระอรหัต พระเณรเมื่อพิจารณาว่า"สรัธนี้เป็นธรรมชาติทำให้ไม่อาจระสั่นแก่นบุคคลผู้แสดงอยู่ในบัดเดีอนนี้เอง, แต่บัดนี้ (กลับ) ถึงความสิ้นถึงความเสื่อมไปแล้ว" กลับไปที่พักกลางคืน นั่งพิจารณาถึงความสิ้นและความเสื่อมอยู่ว่าความตาย"สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มันริดขึ้น และเสื่อมไปเป็นธรรมดา, เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป ความสงบแห่งสังขารนั่นเป็นสุข" เจริญวิปัสนา ได้บรรลุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย. เมื่อผ่านบรรจุพระอรหัตแล้ว, พระศาสดามีกุศลสุขแจ่มแจ้ง เสด็จจากริไปยังเสด็จพนมกร แล้ว เสด็จเข้าสู่ป่าไม้ประดูเลาะ. พวกธยบาของพระจุลกา ได้ยินว่า "ว่าร่าา พระศาสตา เสด็จมาถึงแล้ว," คิดว่า "พวกเราจัก (ช่วยกัน) จับสามีของพวกเรา" ดังนี้แล้ว ส่ง (คน) ไปให้กฎอาราธนาพระศาสดา.