ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระบรมปฐมทักษิณาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 197
ภ. ข้าแต่พระองค์ผู้พระเจ้า พระเทวาทั้งมิ่งที่ประมวลโยชน์หนึ่ง
แต่ที่นี่แล้ว, (และทูลๆๆ ไปอีกว่า) มาถึงถึงโยชน์แล้ว, คาพูดหนึ่ง
แล้ว, มาถึงที่ใกล้สระ โบชรณ์แล้ว พระเจ้าข้า.
ศ. แม้หากเทวตะจะเข้ามาภายในพระเจตนา, ก็กลิไม่ไได้เห็นเรา
เป็นแท้.
[พระเทวุตถุกตรถณีสุข]
พวกสาวก พาพระเทวตัง วงเวียนลงริมฝาสระ โบชรณ์
ใกล้พระเจดวนแล้ว ต่างกันไปเพื่อจะอาบน้ำในสระ โบชรณ์
แม้พระเทวทัตแล ลูกจากเตียงนั่งวางเท้าทั้ง ๒ บนพื้นดิน.
เท้าทั้ง ๒ นั้นก็แผ่นดินสลง. เธอจงลงแล้วโดยลำดับเพียงข้อเท้า,
เพียงง่า, เพียงงาม, จนถึงอก, ในเวลาที่กระดูกงางจดถึง
พื้นดิน ได้กล่าววากล่าวว่า
"ข้าพระองค์องค์องค์พระพุทธเจ้าขั้นนั้น ผู้
เป็นบุคคลเลิศ เป็นเทพพี เอาสารดี
ฝีปานรช. มีพระจักษุรอบคอบ มีพระลักษณะ
(แต่ละอย่าง) เกิดด้วยบุญตั้งร้อย ว่าเป็นที่พึง
ด้วยกระดูกเหล่านี้ พร้อมด้วยลมหายใจ."
นว่านั้น พระตาฎคาถาจำรงแห่งฐานะนี้ จึงโปรดให้พระเทวต
บวช. ถ้าพระเทวทัตนั้น จักไม่ได้บวชอะไร เป็นคุณหลัก จักได้
ทำกรรมหนัก, จักไม่ได้อำนาจปี๊บแท่งภูเขาไป, ก็แสดงบวช
๑. สตปุณณลกุนฺณิ สตน สตน ปุณฺณกุญเมน นิพฺพุตตอเกลกฺุญนุติ อโฌโล.