ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยคสมบัติ- พระมหาปัทธูรภีสกุลแต่ง ภาค ๑ - หน้า 130
เราให้ตำแหน่งที่ตน ๆ ปรารถนาแล้ว ๆ นั้นแล แก่กุเผล่านี้;
ก็อัญญาโกณฑัญญะ เมื่ออวทานเนื่องด้วยข้าวกล้อันเลิศ ๕ ครั้ง
ในราวข้าวกล้าเรานั้น ก็หาได้ปรานจากตำแหน่งอัครสาวกด้วยไม่
แต่ได้ปรานเพื่อแทงตลอดพระอรหัด อันเป็นธรรมเลิศก่อนสาวก
ทั้งหมด แล้วถวาย." พกุษทั้งหลาย ทูลถามว่า "เมื่อไร ?
พระเจ้าข้า." พระศาสดาตรัสตอบว่า "พวกเธอฟังหรือ ? ภิกษุ
ทั้งหลาย" ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า "ฟัง พระเจ้าข้า"
พระศาสดา ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย แต่ก็ส้นนี้ปีนี้ ๔๘ ๖ปี
พระผู้มีพระภาคตะนาวจีสีลีเสด็จอุบัติขึ้นในโลก ในกาล
นั้น กุมารี ๒ ที่น่อง คือมกาล ฉลากา ให้หว่านไร่ข้าวสาลีไร่มาก.
ต่อวันหนึ่ง ฉลากไปไร่ข้าวสาลี อีกข้าวสาลีดำรงท้องต้นหนึ่งแล้ว
ชมดู ได้รับรองถาม. เขาเปราบนาถถ่ายสลิศพาทักษะแด่พระ
สงมีพระคุณอเจ้าเป็นประมุข จึงเข้าไปหาพี่ชายแล้วพูดว่า "พี่ฉัน
จะกินข้าวสาลีกำลังท้อง ต้มให้เป็นของควรแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย
แล้วถวายท่าน." พี่ชายกล่าวว่า "เจ้าดูอะไร ? อันการถิ่นข้าวสาลี
กำลังท้องทำทานไม่เคยมีแล้วในอดีด จึงไม่มีในอนาคต, เจ้าอย่า
ทำข้าวกล้าให้เสียท่ายเลย." เขาอ้อนวอนแล้ว ๆ เล่า ๆ. ครั้งนี้พี่ชาย
จึงพูดคะเข่าว่า "ถ้ากระนั้น เจ้าต้องเป็นนา ๒ ส่วน อย่าเตะต้อง
ส่วนของเรา จงทำส่วนที่เจ้าปราถนาในอันเป็นส่วนของตน." เขา
รับว่า "ดีแล้ว" แบ่งกันแล้ว ได้ขอรมมืออมนุษย์เป็นอันมากกิ