ประโยคสมบัติ- พระมหาปัทธูรภีสกุลแต่ง ภาค ๑ : หน้า 132/217

ประโยคสมบัติ- พระมหาปัทธูรภีสกุลแต่ง ภาค ๑ - หน้า 130 เราให้ตำแหน่งที่ตน ๆ ปรารถนาแล้ว ๆ นั้นแล แก่กุเผล่านี้; ก็อัญญาโกณฑัญญะ เมื่ออวทานเนื่องด้วยข้าวกล้อันเลิศ ๕ ครั้ง ในราวข้าวกล้าเรานั้น ก็หาได้ปรานจากตำแหน่งอัครสาวกด้วยไม่ แต่ได้ปรานเพื่อแทงตลอดพระอรหัด อันเป็นธรรมเลิศก่อนสาวก ทั้งหมด แล้วถวาย." พกุษทั้งหลาย ทูลถามว่า "เมื่อไร ? พระเจ้าข้า." พระศาสดาตรัสตอบว่า "พวกเธอฟังหรือ ? ภิกษุ ทั้งหลาย" ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า "ฟัง พระเจ้าข้า" พระศาสดา ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย แต่ก็ส้นนี้ปีนี้ ๔๘ ๖ปี พระผู้มีพระภาคตะนาวจีสีลีเสด็จอุบัติขึ้นในโลก ในกาล นั้น กุมารี ๒ ที่น่อง คือมกาล ฉลากา ให้หว่านไร่ข้าวสาลีไร่มาก. ต่อวันหนึ่ง ฉลากไปไร่ข้าวสาลี อีกข้าวสาลีดำรงท้องต้นหนึ่งแล้ว ชมดู ได้รับรองถาม. เขาเปราบนาถถ่ายสลิศพาทักษะแด่พระ สงมีพระคุณอเจ้าเป็นประมุข จึงเข้าไปหาพี่ชายแล้วพูดว่า "พี่ฉัน จะกินข้าวสาลีกำลังท้อง ต้มให้เป็นของควรแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย แล้วถวายท่าน." พี่ชายกล่าวว่า "เจ้าดูอะไร ? อันการถิ่นข้าวสาลี กำลังท้องทำทานไม่เคยมีแล้วในอดีด จึงไม่มีในอนาคต, เจ้าอย่า ทำข้าวกล้าให้เสียท่ายเลย." เขาอ้อนวอนแล้ว ๆ เล่า ๆ. ครั้งนี้พี่ชาย จึงพูดคะเข่าว่า "ถ้ากระนั้น เจ้าต้องเป็นนา ๒ ส่วน อย่าเตะต้อง ส่วนของเรา จงทำส่วนที่เจ้าปราถนาในอันเป็นส่วนของตน." เขา รับว่า "ดีแล้ว" แบ่งกันแล้ว ได้ขอรมมืออมนุษย์เป็นอันมากกิ