พระัมภ์พระภูมิถูกอำเปลอภา : หน้า 163/217

ประโยค - พระัมภ์พระภูมิถูกอำเปลอภา ๑ หน้าที่ 161 กิจอันอีกเพื่อความเป็นอย่างนี้ไม่มี" เป็นอันว่าท่านพระนั่นทะ ได้เป็นพระอรหันต์ต้องใจกดหนึ่ง บรรดาพระอรหันต์ทั้งหลาย. ครั้งนั้น เทวดาองค์หนึ่ง ขึ้นพระเคราะห์วันนั้นสัน ให้หวัง ใบส่วน แห่งราตรีแล้ว เข้าไปเฝ้าพระศแล ถวายบังคมแล้ว กราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้มีบุญ" ท่านพระนั่นทะ เป็นพระภาคของพระผู้มี พระภาค โอรพระนางนาง ทำให้แจ้งซึ่งโควิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสะมิได้ เพราะสิ้นไปแห่งอาสะทั้งหลาย ด้วยความรู้ดีเอง สำเร็จแล้วในกุศลธรรม. ญาณได้เกิดขึ้นแม้แก่พระผู้มีพระภาคเจ้า (เหมือนกัน) ว่า "นั่นนะ ทำให้แจ้งซึ่งโควิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสะมิได้ เพราะสิ้นไปแห่งอาสะทั้งหลาย ด้วยความรู้ดีเอง สำเร็จแล้วในกุศลธรรม." ท่านพระนั่นทะแม้นนั้น โดยล่วงไป แห่งราตรีนั้น เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ถวายบังคมแล้ว ได้กราบ ทูลคำนี้ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระผู้มีพระภาค ทรงเป็นผู้ไม่- กันของข้าแต่พระองค์ เพื่ออันได้แก่พระซึ่งนางอัปสร ๕๐๐ ซึ่งมีเท่าดู เท่านกพิราบ ด้วยการรับรองใจ, ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าแต่พระองค์ เปลืองพระผู้มีพระภาคเจ้าของการรับรองนั้น." พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "นั่นนะ แม้เราก็กำหนดใจของเธอด้วยใจ (ของเรา) ทราบ แล้วว่า "นั่นนะ ทำให้แจ้งซึ่งโควิมุตติ ปัญญาวิมุตติ อันหาอาสะมิได้ เพราะสิ้นไปแห่งอาสะทั้งหลาย ด้วยความรู้ดีเอง สำเร็จแล้ว อยู่ในกุศลธรรม." แมทถาเก็บอเนื้อความนี้ก็ กล่าวว่า ว่า "ข้าแต่พระ