พระอุปถัมภ์ภาค ๑ - หน้าที่ 162 : หน้า 164/217

ประโยค - พระอุปถัมภ์ภาค ๑ - หน้าที่ 162 องค์ผู้เจริญ ท่านนั่นนะ ทำให้แจ้งซึ่งโจรมุติตี ปัญญามิวัติตี อันหาอาสะมิได้ เพราะสิ้นไปแห่งอาสะทั้งหลาย ด้วยความรู้ึเอง สำเร็จแล้วอยู่ในทุจจธรรม" นั่นนะ เมื่อใดแล จิตของเธอ พันทแล้ว จากอาสะทั้งหลาย เพราะมีความไม่ย่อม เมื่อนั้น เราก็ฟื้นจากการรับรองนั้น." ครั้งแล้ว พระผู้มีพระภาค ทรงทราบเนื้อความนี้แล้ว ทรงเปล่าอาทานนี้ในเวลานั้นว่า "ปีโอกตามคือถามค้นผิดข้าฯได้แล้ว, หม่ำ คือถามอันผู้ใดย์ได้แล้ว ผู้นั้น บรรดาความสิ้นไปแห่งโมหะ ย่อมไม่หวั่นไหวในเพราะสุขและทุกข์." [พระนันทะถูกฟ้อง] คือวันหนึ่ง ภิกษุหลาย ถามท่านพระนันทะว่า "นันทะผู้มีอายุเมื่อก่อน ท่านกล่าวว่า "ข้าเจ้าเป็นผู้กระสนแล้ว" บัดนี้จิตของท่านเป็นอย่างไร ?" พระนันทะตอบว่า "ผู้มีอายุ ความหวังในความเป็นปีโอกษณ์ของโมหิ." พวกภิกษุได้ฟังดั้นนั้นแล้ว กล่าวกันว่า "ท่านนันทะ พูดไม่จริง ย่อมพยากรณ์พระอรหัสดังผล,ในวัน ที่แล้ว ๆ มา กล่าวว่าข้าเจ้าเป็นผู้กระสนแล้ว(แต่) บัดนี้ กล่าวว่า 'ความหวังในความเป็นอรหัตของเราไม่มี'" ดังนั้นแล้ว ไปปราบกวามนั้นแต่พระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาค ตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย ในวันที่แล้ว ๆ มา อัดภาพของนั่นทะได้เป็นเช่นกับเรือนที่ขามุงไม่ดี, (แต่) บัดนี้เป็นเช่นกับเรือนที่ขามุงดีแล้ว เพราะว่า