ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระปิยะทัังถูกปล่อยแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 124
"อาจะหามหรือดีกว่า ขอพระผู้เป็นเจ้า จง กล่าวเถิด, จงบอกแก่ข้าพเจ้า แต่ใจความเท่านั้น,
ข้าวเข้าต้องการใจความ จะต้องทำพยายามให้มาก ไปทำไม.
เมื่อเขาเรียนอย่างนั้นแล้ว, พระเถระจึงกล่าวคำว่า
"ธรรมเหล่าใด มีเหตุเป็นแดนเกิด พระตถาคต
ตัสเหตุแห่งธรรมเหล่านี้ และเหตุแห่งความดับ
แห่งธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณะมีปิติรส
อย่างนี้."
[สงฆาหายสำเร็จพระโพธิบรร]
ปริทยา ฟังเพียง ๒ บทเท่านั้น ก็คิดอยู่ในโสตาดีผล
อันถึงพร้อมด้วยบัณฑิตหนึ่ง, พระเถระยัง ๒ บทบทนี้ให้จงลง ใน
เวลาเขาเป็นพระโสตบัณฑิต, เขาเป็นพระโสตบัณฑิตแล้ว เมื่อคุณวิจัย
ชั้นสูงไม่เป็นไปอยู่, ก็กล่าวว่า "เหตุในสิ่งนี้คืออะไร" จึงเรียนะพระ
เถระว่า "ท่านอธิบ ท่านไม่ต้องขยายธรรมเทคนิคอย่างนี้ไป, เพียง
เท่านั้นก็พอ, พระศาสดาของพวกเราประทับอยู่ที่ไหน ?" พระเถระตอบว่า
"ประทับอยู่ในพระเวทวุ่น ผู้มีอายุ." เราเรียนว่า "เข้าแต่ท่านผู้
เจริญ ถ้าหากนั้น, ขอนำโปรดลงหน้าไปก่อนเกิด, ข้าวเจ้า มี
เพื่อนอีกคนหนึ่ง, และข้างเจ้้าง ๒ ได้ทำคดีทะกันและกันไว้ว่า "ผู้
ใดบรรลุอมตะก่อน ผู้ซึ่งจงบอกกัน," ข้าเจ้าเปลืองปฏิญาณนี้แล้ว
จักพาสายไปสำนักพระศาสดา ตามทางที่ท่านไปแล้วนั้นแล," ดังนี้