พระอิฐมปทุมถะถูกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 140 : หน้า 142/217

ประโยค- พระอิฐมปทุมถะถูกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 140 พี่น้องแล้ว ทรงนำพระธรรมเทศนาแม่นี้มาแล้ว ด้วยประกะนี้ [บุรพพฤทธของพระอัครสาวกทั้ง ๒] ก็ยุตั้งหลายกล่าวว่า "ก็พระอัครสาวกทั้ง ๒ ได้ทำธรรมอะไรไว้? พระเจ้า' " พระศาสดา ตรัสว่า "อัครสาวกทั้ง ๒ ทำความปรารถนาเพื่อเป็นอัครสาวก. จริงอยู่ ในที่สุดองค์ใยงคยด้วยเสน่ห์แต่ขึ้นไป สาริอุตตรเกิดในสุดพรหมมุนุหา ได้มานว่า สรณาฑเมษพ. โโม- คัลลานะ เกิดในสุดถูำหญดิมหาสม. ได้มานว่า สรณาฑเมษพ. โโม- คัลลานะ เกิดในสุดถูำหญดิมหาสม. ได้มานว่า สรณาฑเมษพ. โโม- คัลลานะ เกิดในสุดถูำหญดิมหาสม. ได้มานว่า สรณาฑเมษพ. โโม- คัลลานะ เกิดในสุดถูำหญดิมหาสม. ได้มานว่า สรณาฑเมษพ. โโม- คัลลานะ เกิดในสุดถูำหญดิมหาสม. ในวันหนึ่ง อยู่ในที่กลิ้งคิดว่า "เราย่อมรู้จักภาพในโลกนี้เท่านั้น, ทุกข์อคิ้อภาพในโลกนี้ไม่ อธรรมตามดตายของสัตว์เกิดแล้ว ทั้งหลาย เป็นของเท็จ. ควรที่เราบาวชิ่นบรรพชิตอย่างหนึ่ง ทำ การแสวงหาโมกษธรรม." สรณาฑเมษพ็นเข้าไปหาสายแล้วพูดว่า "สรระวะทะผู้สหาย ข้ามเจ้าจงบอกเเสงหาโมกษธรรม. ท่านถ้าอาจบวดบัณฑร์หรือไม่ อาจ." สรณาฑเมษตอบว่า "ข้าพเจ้าไม่อาจ สหาย ท่านบวชคน เดียวเกิด." สรณาฑเมษนั้น คิดว่า "ธรรมดาสู่ไปสู่อโลกพาสหาย หรืออุปมิตรก็ไปด้วยไม่มี, กรรมที่ตนทำแล้วอ่อนเป็นของตนเอง." แต่นั้น สรณาฑเมษ พึงให้โอต้นกลั้นก็ออก ให้มหาบทแก่คน กำพร้าเกิดทางฉันท์พิกและยากจนทั้งหลายแล้ว เข้าไปสู่เขา บวง