ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระอีกมปฏิรูปกามแปล ภาค ๑ - หน้า 21
เราข้า." สามเณรจับปลายไม้เท้าเข้าไปภายในบ้านกับพระเณร
หมู่มนุษย์นิ่งดูให้ นั่งแล้วว่า "ท่านผู้อธิษฐาน ดูท่าที่
ท่านจะไปกระมัง ?"
พระเณรตอบว่า "เอา อุบาสกและอุบาสิกาทั้งหลาย เราจะไป
ถวายบังคมพระศาสดา." หมู่มนุษย์เหล่านั้น อ้อมวนโดยพระ
ต่าง ๆ เมื่อไม่ได้ (สมหวัง) ก็ไปส่งพระเณรได้ดีแล้ว พากัน
ร้องไห้กลับมา.
[สามเณรถึงสลิวัติดเพราะเสียงหญิง]
สามเณรพาหพระเณร ด้วยปลายไม้เท้าไปอยู่ ณ บ้านที่พระเณร
เคยอาศัยเมืองชื่อสักกุฏฐะ อยู่แล้วในระหว่างทาง. เธอได้ยินเสียง
บขของหญิงคนหนึ่ง ผู้ออกจากบ้านนั้นแล้ว ขับพลอยที่นอเกินฟืนพลาง
อยู่ในป่า อ้อมนิวัตในเสียงแล้ว.
จริงอยู่ ไม่มีเสียงอื่น ข้อว่า สามารถแฝงไปทั่วสิรีของบูรพ
ทั้งหลายดังอยู่ เหมือนเสียงหญิง. เหตุนั้น พระผู้มาสามเณร
จึงตรัสว่า "ภิญญาทั้งหลาย เราไม่เห็นเสียงอื่นแม้สักอย่าง อันจะ
ยึดถือของบูรพดั่งอยู่เหมือนเสียงหญิง นะภิญญูทั้งหลาย."
สามเณรถือตามมิดในเสียงนั้นแล้ว ก็ปล่อยปลายไม้เท้าเสียแล้ว
กล่าวว่า "ท่านขอรับ ขท่านรออยู่ก่อน. ก็ขอปละผมมี"
ดังนี้แล้ว ไปสำนักของหญิงนั้น. นางเห็นเธอแล้วได้หยุดนั่ง.
เธอถึงสลิวัตกับนางแล้ว. พระเณรคิดว่า "เราได้ยินเสียงขับอันหนึ่ง
แล้วเดี๋ยวนี้เอง, ก็แค เสียงนั้นคงเป็นเสียงหญิง, ถึงสามเณรก็