พระฐัมมปุฑฺเฒผาแปล ภาค ๑ - หน้า 146 : หน้า 148/217

ประโยค - พระฐัมมปุฑฺเฒผาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 146 เริ่มพระธรรมเทสนาแล้ว ในกาลขณะเทสนา ชุลีเจิดหมื่นสีพัน ยกสรรคตบเสียว ทั่งหมดบรรลุพระอรหัตแล้ว พระศาสดาทรงเหนื่อย พระหัตถ์ตรัสว่า "เจ้าทั้งหลาย จงเป็นภิญญามี" ทันใด นั้นเอง ผลและหนวดของชุลีเหล่านี้ได้อธิษฐานไปแล้ว บริบูรณ์ ~ ได้สมภายแล้วเทียว. มีคำถามสดเข้ามาว่า "เพราะเหตุไร? สงสาคบจึงไม่ได้ บรรลุพระอรหัต" แก้ว่า "เพราะความเป็นผู้มีจิตฟุ้งซ่าน." ได้ยินว่า จำเดิมแต่กาลที่สงสาคบดังนั้น เริ่มฟังธรรมเทสนาของ พระอัครสาวกผู้นั่งบนอาสนะที่ ๒ แห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ตั้งอยู่ใน สาวกาบมีญาณแสดงธรรมอยู่ เกิดความคิดขึ้นว่า "โอหนอ! แม้เรา พึงได้รับบูชาพระสาวกูนี้ได้รับในสนานของพระพุทธเจ้า ผู้จะ บังเกิดในอนาคต." ด้วยวิริยะดังนั้น สงสาคบจึงไม่ได้อธิษฐานเพื่อทำ การแทนตลอดมรรคผลได้ ก็น่าจะนิยมถวายบังคมพระตถาคตเจ้าแล้ว ในที่สุดเฉพาะพระพักตร์ กราบกล่าวว่า "พระเจ้าข้า ภิกขุที่นั่งบนอาสนะ ลำดับพระองค์ มีอ้ายอะไรหรือ? ในสนานของพระองค์. พระศาสดา ตรัสว่า "ภิกษุผู้มีจรรยาอันเราจะให้เป็นไปแล้ว ให้เป็นไปตาม บรรด์ที่สุดแห่งสาวกบามีญาณ แทกตลอดปัญญา ๑๖ อย่างดังนี้ พื้นชื่อว่าสาวกในสนานของเรา." ท่านได้ทำความ ปรารถนาว่า "พระเจ้าข้า ด้วยผลแห่งล้านภาระที่ทำพระองค์อัคร ดอกไม้ทำแล้วตลอด ๑ วันนี้ ข้อยคงได้ปรารถนา ความเป็น