พระธรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 87 : หน้า 89/217

ประโยค - พระธรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า 87 มีอันตรายเบียดเบียนอยู่รอบข้าง. เจ้าของหยุดอยู่เดิม." ช่างนั้นร้องให้ อยู่ในทันนั้น. ครั้นเมื่อพระศดากรงจะกล่อมจงไป, มีหัวใจแตก ทำกลารแล้ว เกิดในท่ามกลางนามเทพอัครสันหนึ่ง ในมณเทอง สูง ๑๐ โยชน์ ในภาพคาถังส์ เพราะความเสื่อมโทรมในพระศดาก. ชื่อของเทพบุตรนั้นว่า "ปรเลยยกเทพบุตร," ฝ่ายพระศดากได้สดดือ ถึงพระเจดววันแล้วโดยลำดับ. [ภิญญาชาวเมืองโกสัมพีพูดของนามพระศดาก] ภิญญาชาวเมืองโกสัมพี สกล่าวว่า "ได้ยินว่า พระศดาเสด็จถึง กรุงสาวดีแล้ว," ได้ไป ณ ที่นี้เพื่อจะกราบทูลของนามพระศดาก. พระเข้าโกศ ทรงดำขื่อ "ได้ยินว่า พวกภิญญาชาวเมืองโกสัมพี ผู้อกงแตกข่าหล่านั้นมาอยู่" จึงเข้าไปเฝ้าพระศดาก. ทูลว่า "ขันแต่พระองค์ผู้บริสุทธิ์ หมอฉันจึงไม่ยอมให้ภิญญาหล่านั้นเข้ามาสู่ แว่นแคว้นของหมอฉัน." พระศดา ตรัสตอบว่า "คู่อำนมหาราช ภิญญเหล่านั้นเป็นผู้ผิด, แต่ไม่ฉือเอาคำของอัตมภาพ เพราะวิวาท กันและกันเท่านั้น, และนี้ เธอทั้งหลายมาพือของนามอัตมภาพ, ดู่อน มาราช ขอให้ญาณนี้นั่งงมเกิด." ฝ่ายท่านเศรษฐีอำปณิฏฐิกะ ทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้บริสุทธิ์ ข้าพระองค์ก็ไม่ยอมให้ภิญญาล่านั้นเข้ามาสู่ชิวหาทร" ดังนี้แล้ว ถูก พระศดากรงห้ามเสียเหมือนอย่างนั้น ได้รับแล้ว. ก็มือภิญญา นั้น ติกุรุสาวัดสิโลดลับแล้ว. พระผู้มาพกเข้ารับสั่งให้ ประทานเสนาสนะ ณ ส่วนข้างหนึ่ง ทำให้เป็นที่สงัดแก่เธอทั้งหลาย.