พระธัมม์ปทูรณ์ฉบับแปล ภาค ๑ : หน้า 207/217

ประโยค - พระธัมม์ปทูรณ์ฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ 205 แต่พอเราน่าจะเทวีว่าได้เพียงเท่านี้ ก็ได้ทำละแล้ว. [ท่านเศรษฐีผู้ค้ำจุนให้ไปลุพระศาสดา] ท่านเศรษฐีนี้ แม้เป็นพระโลดบัน ก็ไม่สามารถจะกลั้นความโศกอันเกิดในจิตใจได้ ให้ทำการปลดศพของจิติเสร็จแล้ว ร้องให้ไปสำนักพระศาสดา, เมื่อพระองค์ ตรีว่า "คุณมดี ทำไม ? ท่านจึงมีทุกข์ เสียใจ มีนำอาบไปด้วยน้ำตา ร้องไห้ มาแล้ว" จึงกราบทูลว่า "นางสุมนาเวรี ธิดาของข้าพระองค์ ทำกละเสียแล้ว พระเจ้าข้า." ศ. เมื่อเป็นเช่นนั้น เหตุไร ? ท่านจึงโศก, ความตาย ย่อมเป็นไปโดยส่วนเดียวแก่สรรพสัตว์ มิใช่หรือ ? อ. บ้านพระองค์ทราบนั่นพระเจ้าข้า แต่ destru คำของข้าพระองค์ถึงพร้อมด้วยริ and โอคับประเห็นบาน, ในเวลาวนตาย นางไม่สามารถกุมสติตัวได้เลย บ่นพ่อดายไปแล้ว, ด้วยเหตุนี้น่ะ โทมนัสไม่ต่อน้อย จึงเกิดแก่นางพระองค์. ศ. มหาสรงมี ถึงนางพูดอะไรล่ะ ? อ. ข้าพระองค์ผู้เป็นญาติ ข้าพระองค์อธิการว่า เข้าจะอะไรหรือ ? สุมาเท่านั้น นางก็กล่าวข้าพระองค์ว่า "อะไร ? น้องชาย ?" แต่นั้น เมื่อข้าพระองค์กล่าวว่า "เข้าเพื่อไปหรือ ? แม้ ก็ตอบว่า "ไม่พ่อ น้องชาย เมื่อข้าพระองค์กล่าวว่า "เจ้ากลัวหรือ ? แม้ ก็ตอบว่า "ไม่กลัว น้องชาย" พอว่าได้เท่านี้ก็ทำละแล้ว. อ. เสรีภิญ.