พระอัครมหาอุบาสิกา ภาค ๑ - หน้า 26 : หน้า 28/217

ประโยค - พระอัครมหาอุบาสิกา ภาค ๑ - หน้า 26 เมืองสาวติบแล้ว." ท้าวเธอนำพระเศวตไปสู่บรรศาสา ที่กุฏิผู้น้องชายทำเพื่อ ประโยชน์แก่พระเกษตรนันทีวา นิยมใส่งนังเหนือแพรตระกานแล้ว จำแนกเป็นสหายที่รักไปสู่สำนักของกุฏิภูจปลายจะ ตรัสร้องเรียกว่า "น่ะปลาสู้หาย." กุฏิภูจปลาจะร้องถามว่า "อะไร? สหาย." ท. ท่านรู้ความที่พระเศวตมาส่งรึเปล่า? จ. ข้าพเจ้าไม่รู้, ก็พระเฑาะมาสแล้วหรือ? เทวราช ตรูว่าว "เอา สหาย ข้าพเจ้าไปวิหาร เห็นพระเฑาะ นั่งอยู่ในบรรศาสาที่ท่านทำ มาแล้วเดี๋ยวนี่เอง"ดังนี้แล้ว เสด็จ หลักไป. ฝ่ายกุฏิภูจะใส่จิ้งจักร เห็นพระเศวตแล้ว ร้องไก่ลุกเล็กตื่น อยู่ที่บามูล กล่าวว่ "ท่านผู้เจริญเจ้าข้า ข้าพเจ้เห็นเหตุนี้แล้วจึง ไม่อจมให้ท่านบวช" ดังนี้เป็นต้นแล้ว ทำดีกษาต ๒ คนให้เป็นไทย ใหบ้านในสำนักของพระเฑาะ คำว่า "ท่านทั้งหลาย จงนำเอา ของฉันมีข้าวต้มและข้าวสวยเป็นต้น มาจากภายในบ้านอุปัฏบูกพระ- เฑาะ" ดังนี้แล้ว มอบให้แล้ว. สามเฑาะทั้งหลาย ก็ทั่วประชิด อุปัฏบูกพระเฑาะแล้ว. ภายหลังวันที่หนึ่ง ภิกษุทั้งหลายผู่อยู่ในทิตย์ (ผู้อยู่เนิน) มาสู่ พระเฑาะดัง ว่า "ท่านเฑาะพระศาสดา" ถวายบงคลพระศาสดา เยืมพระอัสติพาหระแล้ว เที่ยววรโกอยู่ในวิหาร ถึงที่อยู่ของ