พระธัมปิฏกฐักแปล ภาค ๑ หน้า 25 : หน้า 27/217

ประโยคค- พระธัมปิฏกฐักแปล ภาค ๑ หน้า 25 ท. ถ้าอย่างนั้น เราทั้งหลายไปด้วยกันเถิด เจ้าข้า. ฏ. เราเป็นคณะฑูพพลวาท, ความเน้นช้าจากมักเท่ากับท่านผู้ไปอยู่กับเรา. ท. กิริยของข้าเข้าไม่มี ถึงข้าเข้าไปอยู่กับพระผู้เป็นเจ้าจักได้บุญกิริยาวตถุ ๑ สักประการหนึ่ง เราทั้งหลายไปด้วยกันเถอะเจ้าข้า. พระเภระคิดว่า "นั่นจักเป็นสัตญาณ" จริงกล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้น ขบปลายไม้เท้าก็เท่เข้าอุบาทสก." [หัวสักเทวราช พาพระเถไปลงพระเชตวัน] ทงหัวสักเทวราช ทรงทำอย่างนั้นแล้ว ย่อมพินปรูให้ถึงพระเชตวันในปาลเย็น. พระเถได้รับเสียงเครื่องประโคมมีดังและบันเทาะว่าระเป็นต้น แล้วถามว่า "นั่น เสียงที่ไหน?" ท. ในเมืองสาวัดดี เจ้าข้า. ฏ. ในเวลาไป เราไปโดยกาลช้าแล้ว. ท. ข้าพเจ้ารู้ทางตรง เจ้าข้า. ในขณะนั้น พระเถกำหนดได้ว่า "ผู้มีมิใช่มนุษย์ จักเป็นเทวา." (เหตุนัน พระโบราณาจารย์ทั้งหลาย จึงกล่าวว่า) "ท้าวสักสนคร ผู้เป็นเจ้าซึ่งแห่งเทวา ทรงสิริของเทวราช ยืนทางนั้น พลันเสด็จถึง