พระนิพนธ์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า ๑43 : หน้า 145/217

ประโยค - พระนิพนธ์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้า ๑43 น้อยไซร๋, ท่านอาจารย์ของพวกเราคงไม่ชักสิ่งเห็นปานนี้มาดูปม, บูรพสิเนห่อใหญ่มิอุดหนุน," ดังนี้แล้ว ทั้งหมดเดียว หมอปองลง แทนพระบาททั้ง ๒ ถวายบังคมด้วยเสรีกล้แล้ว. ครั้งนั้น อาจารย์ กล่าวกะแกะดามสดแห่งนี้ว่า "พ่อทั่งหลาย ไทยธรรม์ก็สมควรแด่ พระพุทธเจ้าทั้งหลายของเราไม่มี, และพระศาสดาก็เสด็จมาในที่นี้ใน เวลาก่อนอาจ, พวกเราจักถวายไทยธรรม ตามสัตย์ ตามกำลัง พวก เจ้าของนำผลประโยชน์ที่อยู่มานา" ดังนี้, ครั้งนี้นำมาขึ้นแล้ว ล้างมือทั้ง ๒ แล้ว ตั้งไว้ในบาตรของพระถาดด้วยตนเอง. พอเมื่อพระศาสดา ทรงรับผลผล. เทวดาทั้งหลายก็โปรยอธิษฐานเป็นทิพย์ลง. คาบนั้น ได้นครแม่ซึ่งน้ำกวาดด้วยตนเองที่เดียว. ก่อนนั้น เมื่อพระศาสดาประทับนั่งทำกิจแล้ว, คาบนั้น เรียกอันตอบสิกทั้งสิ้นมาแล้ว นับกล่าวสารนี้ก่อนในที่ใกล้พระ ศาสดา. พระศาสดาตรัสว่า "ออรักสาวทั้ง ๒ จงมาพร้อม ด้วยภิกษุสงฆ์." พระอัครสาวกทั้ง ๒ นั้นทราบพระดำริของพระ ศาสดาแล้ว มีพระมนาสพสบแนมประสบเป็นบริวาร มาถวายบังคมพระ ศาสดาแล้วได้อยู่ใน ส่วนบางหนี่ง. ลำดับนั้น สรณคามเรียกอันเดวกสิกทั้งหลายมาแล้ว กล่าวว่า "พ่อทั่งหลาย แม้อสนันที่พระพุทธเจ้าประทับนั่ง ต่ำ, เข้าสำนะ สำหรับสมณะตั้งแสก ก็ไม่มี, พวกเจ้าควรจะทพสากระจะให้โอภา ในวันนี้ จงนำดอกไม้ทั้งหลายที่ถึงพร้อมด้วยสีและกลิ่นมาเชิญเขา." เวลาที่พูด ยอมเป็นเหมือนเนินน่า, ซ่า, แต่มิวายยงผู้มีบุญธี อันบุคคล