ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมเกิด หมอผมฉันจับบริหารภิญฑ์สูงสุด ของพระองค์โปรดมอบภิญฑ์สูงมุ่งประทานแก่หม้อมันเกิด ดังนี้แล้ว ถูกพระศาสตราง รุกานด้วยพาสาวะ ทรงห้ามแล้ว ไม่พอใจ ได้คุณามานี้ ในพระฉตคตเป็นครั้งแรกแล้วหลุดไป.
ครั้งนั้น พระผู้นำพระภาค รับสั่งให้ทำปกคริษธรรมในกรุง-ราชาคู่นแกเธอแล้ว เธอคิดว่า “เดี๋ยวนี้รุกานพระสมณโคดมกำจัดเสียแล้ว, บัดนี้ เราจักทำความพินาศแก่สมณโคดมนี้” ดังนี้แล้ว จึงไปฟ้องชาตสัตว์ ภูมิทรา ทูลว่า “พระกุมาร เมื่อก่อนแล มนุษย์ ทั้งหลายมีอายุยืน, บิดีย่อมอ่อน, ก็ชื่อพระองค์ผิงวิกตเสด็จตั้งแต่ ยังเป็นพระกุมาร นั้นเป็นจานมีอยู่แล้ว. พระกุมาร ถ้าจะนะ พระองค์จึงสำเร็จ โทษพระเจดีย์ เป็นพระราชเกิด, อาตมะสำเร็จโทษ พระผู้นำพระภาคแล้ว จักเป็นพระพุทธเจ้า,” ครั้นเมื่อพระกุมารนั้นดำรงอยู่ในราษฎบัติเกล่า, ได้แต่งบุรุษทั้งหลายเพื่อจะฆ่าพระฉตคต, ครั้นเมื่อบูรษเห่านั้นบรรลุตโลปัตผิดคลับไปแล้ว, จึงขึ้นเขาคช-กูเอง กลิ้งศิลาด้วยใจว่า “เราเองจักปลดพระสมณโคดมจากชีวิต” ได้ทำกรรมคือองค์พระ โลได้ให้ขึ้นนั้น, เมื่อไม่ชำ่ด้วยอาณาแม้นี้ จึงให้ปล่อยช้างนาพคีรีไปตก. เมื่อช้างนัมลื่นมา, พระอานนท-เกราะยอมละชีวิตของตนถวายพระศาสดา ได้ยืนง่านหน้าแล้ว.
พระศาสดาทรงทรมานช้างแล้ว เสด็จออกจากพระนครสู่พระ วิหาร เสวยมหาทานที่พาอุบาสกาลานำมาแล้ว ทรงแสดง
๑. ด้วยว่ะว่า ผู้มีรุกาปิงอังอุจฉาณาย.๒. กรรมอันสงควรประกาศ.