การระงับความโกรธและการเอาชนะด้วยปัญญา : หน้า 64/217

ประโยค - พระอัธมปุรปฏิรูปตามแปล ภาค ๑ - หน้า 62 ระงับได้ ส่วนชนเหล่าใดไม่เข้าไปผูกความโกรธ นั่นไว้ว่า "ผู้เห็นนั้นได้อ่านเราผู้เห็นนั้นได้รส ผู้เห็นได้ ชนะเราผู้เห็นนั้นได้สิ่งของ ๆ เราแล้ว" เวรของชนะ เหล่านั้นย่อมระงับได้." [แก้บรรยาย] บรรดาชนเหล่านั้น กล่าวว่าครองฤทธิ เป็นคำแล้ว กล่าวว่า ออธี คือ ประหารแล้ว กล่าวว่า อธิษ เป็นคำว่า ได้ขอเจรจาต่อรองพยายาม โกงบ้าง ด้วยการกล่าวได้ตอบ้อยคำบ้าง ด้วยการทำให้อย่างว่ารกัน บ้าง. กล่าวว่า อาทิส คือ ผู้โน่นได้ลากของคือบรรดาอรทุตทั้งหลายมีผ้า เป็นต้น ลังใส่สิ่งของของเรา. สองบทว่า ยอด จ ด เป็นคำว่า ชนเหล่าใดเหล่านี้ คือ เทพทหารร่มุษย์ คูศัลย์หรือบรรพชิต เข้าไปผูกความโกรธ นั้น คือมีวัตถุตามดังว่า "คนโน่นได้ค่าเรา" ดูพวกคนขับรถเวียน ขันฏุปกิยานด้วยซะนะนะ และดูพวกประมง พ้นสิ่งของมิลาปน่า เป็นต้น ด้วยวัตถุมนุษย์ค่าเป็นต้น บ่อย ๆ. เวรของพวกเขาเกิดขึ้น แล้ว คาราเดียว ย่อมไม่ระงับ คือว่าย่อมไม่สงบลงได้. บทพระคาถาว่า ยอด จ ด มูปายหนีติ ความว่า ชนเหล่าใด ไม่เข้าไปผูกความโกรธนั้น คือมีคำว่าเป็นคำเป็นที่ตั้ง ด้วยอำนาจการ ไม่ระลึกถึงและการไม่ทำไว้ในใจบ้าง ด้วยอำนาจการพิจารณาเห็นธรรม อย่างนี้ว่า "ใคร ผู้ทำโทษมิได้ แม้ท่านคงกัดด่าในภพก่อน คงจัง