พระธัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ 88 : หน้า 90/217

ประโยค - พระธัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ 88 ภูมุขเหล่านอไม่่นั่ง ไม่ยืน ร่วมกับภูมุขพวกนั้น. พวกผู้มาแล้ว ๆ ถูลามพระศาสดา ว่า "ข้าแต่พระองค์" ผู้ภิญญ พวกไหน ภูมุขชาวเมืองโกสัมพี ผู้ถืออาจแตกต่างเหล่า นั้น?" พระศาสดาทรงแสดงว่า "พวกนี้." ภูมุขชาวเมืองโกสัมพี เหล่านัน ถูกพวกชนผู้มาแล้ว ๆ นี้ซึ่งว่า "ได้ยินว่า นั้นพวกภูมุข ชาวเมืองโกสัมพี ผู้ถืออาจแตกต่างเหล่านั้น" ได้ยินว่า นั้นพวกภูมุข ชาวเมืองโกสัมพี ผู้ก่อนการแตกต่างเหล่านั้น ดังนี้ ไม่อาจยิศระ ขึ้น เพราะความอาย พุงลงแทบบาทมูลแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้า ทูล ขอขามพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว. พระศาสดา ตรัสว่า "ภิกข์ทั้งหลาย เธอทั้งหลายทำกรรม หนาหลาย, ชื่อว่านเธอทั้งหลายแต้มชบแล้วในสำนักของพระพุทธเจ้า เช่นเรา, เมื่อเราทำความมักดีอยู่, มิทำ (ตาม) คำของเรา, ฝ่าย บัณฑิตอันมีในปางก่อน สดับโอกาสของมรรคาและบิดผู้คองประทาร ชีวิต, เมื่อบิดามารดันนี้แม้ถูกปลดชีวิตอยู่, ก็ไม่ล่วงโอกาสนั้น ภาย หลังได้ครองราชสมบัติใน 2 แห่งแคว้น" ดังนี้แล้ว ตรัสที่มาว่าภูมุข ชาดก อีกเหมือนกัน แล้วว่า"ภูมุขทั้งหลาย เขามาภุรามา ถึงเมื่อ พระชนนี้และพระชนกถูกปลดชีวิตอยู่, ก็ไม่ล่วงโอกาสนั้น ภาย พระชนนี้และพระชนกเหล่านั้นแล้ว ภายหลังได้คราดาของพระเจ้าพรม- ทัตครองราชสมบัติในแว่นแคว้นกสิละแว่นแคว้นโกสัมพีแล้ว 2 แล้ว, ส่วนพวกเขาทั้งหลายไม่ทำ (ตาม) คำของเรา ทำกรรมหนัก ดังนี้แล้ว