พระมัญญ์ทิพย์กฐินแปล ภาค ๑ - หน้า 158 : หน้า 160/217

ประโยคขอ- พระมัญญ์ทิพย์กฐินแปล ภาค ๑ - หน้า 158 ต่อพระมหธรรไปได้ ข้าพเจ้ากล่าวคืนสิกขาแล้วสิ้น" พระผู้มี พระภาคทรงจัดความเป็นไปนั้นแล้ว รับสั่งให้หาท่านพระนันทะมา เป็นนะ ตรัสคำนี้ว่า "จริงหรือไม่ Noise ? ได้ยินว่า เธอบอก กล่าวแก้ก็หลายรูปอย่างวั๊ว "ผู้มีอายุ ข้าพเจ้าไม่ยินดีปะพูด พระมหธรรย์ ไม่สามารถจะสืบต่อพระมหาธรรย์ไปได้ ข้าพเจ้ากล่าว คืนสิกขาแล้วสิ้นหรือ ?" น. จริงอย่างนั้น พระเจ้าข้า. ก. นันทะ ก็ถือไม่ยินดีปะพูดพระมหาธรรย์ ไม่สามารถ จะสืบต่อพระมหาธรรย์ไปได้, จักว่าคืนสิกขาไปเพื่อเหตุอะไร ? น. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อข้าพองค์คือออกจากเรือน นาง หนนทะก็ตยืนผู้คะยี มีผมอันแล้ได้ถึงหนึ่ง ได้ร้องสั่งนี้ข้าจึง พระองค์ว่า "ข้าแต่พระองค์ (ล) ขอพระองค์เจ้าพึงดำเนินต่อสมอ," ข้าแต่ พระองค์ผู้เจริญ ข้าพองค์นั้นแล หวนนะกลึงคำนี้อยู่ จึงไม่ยินดี ปะพูดปะพูดพระมหาธรรย์ ไม่สามารถจะสืบพระมหาธรรย์ไปได้, จักกล่าว คืนสิกขาไป." [พระศาสนาตรรคทรมานพระนันทะ] ครั้งนั้นแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงจับท่านพระนันทะที่พระ พาหลาแล้ว นำไปสู่ดาวดึงสตาโลกด้วยกำลังพระฤทธิ์, ในระหว่างทาง ทรงแสดงนางลิงดูดตัวหนึ่ง ซึ่งมีขนจมูกและหางขาด นั่งเงือ่อยน ปลายตอไม่ท่าไฟไหม้ ในนาทไฟไหม้แห่งหนึ่งแล้ว ทรงแสดง นาง O. หีนายาวตุโลสุดามิ จักวิ่งมาทั่วความเป็นคนแล.