การสอนธรรมจากพระองค์ พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 1 หน้า 63
หน้าที่ 63 / 217

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้เกี่ยวข้องกับการสอนธรรมของพระองค์ในการระงับเวรและการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อกัน โดยมีการพูดถึงบทบาทของพระราชาและศิลธเร รวมถึงการรับรู้เกี่ยวกับความโกรธและผลกระทบที่ตามมา ถูกอ้างอิงถึงการศึกษาในเวรและความสำคัญของการอยู่ร่วมกันอย่างสันติ เมื่อมีความโกรธเกิดขึ้นนั้น เวรก็ย่อมไม่สงบได้.

หัวข้อประเด็น

-การสอนธรรม
-การระงับเวร
-พระราชา
-บทบาทของศิลธเร
-ความโกรธและผลกระทบ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระธีมปัทถุถูกถามแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 61 ดาบสุปรปีนี้ หาได้อนุโมทตามภาพตามใจสมัครไม่, มีสระอยู่ในที่ ไม่ไกลสระหนึ่ง ขอพระองค์ครับสั่งให้เธอยืนทุน สีระ แม่อุ้ยในสระนั้นแหละ พระราชรับสั่งให้ทำอย่างนั้น แล้ว. นทาดาบสุเรียกถวดาบสมว่า “ท่านอาจารย์ ครับฤทธิ์ อันผมคลายแล้ว, เมื่อแสงพระอาทิตย์ตั้งขึ้นอยู่, ท่านพิ้งคลายเสือใน น้ำแล้ว โผล่ขึ้นไปเสียดโดยทางอื่น." ก่อนดินเหนียวบนศรีของ เทวดาดาบสั้นนั้น พระองค์แห่งพระอาทิตย์ยกเข้ามัยนั่น. ก็แตกออก เสียงแล้ว, เทวดาดาบนั้น ดำคลานนี้ไปที่อื่นแล้ว. [เวรไม่ระงับด้วยฤกษ์จร ฯ] พระศาสตด ครับทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว ครับว่า "ภิญฺฑุ่งหลาย พระราชาในกนโน้น ได้เป็นอานนทแล้ว, เทวดาส ได้เป็นศาสะแล้ว, นทาดาบ ได้เป็นภารด, ถึงในครั้นนั้น ศิลา นี่ก็เป็นผู้มากอย่างนี้เหมือนกัน" ดังนั้นแล้ว รับสั่งเรียกศิลธเรมา แล้ว. ครับว่า “ศิลสจะ ก็เมื่อภิญฺทูคิคอว่า รับสั่งเรียกศิลสธเรมา ถูกผู้ได้นับประทานแล้ว, ถูกผู้ได้นับแล้ว. ผู้ได้นับสิ่งของ ๆ นั้น" ไป แล้ว" คำนี้ ชื่อว่าอร่อยไม่ระงับได้, แต่เมื่อมิภูกไม่เข้าไปุ้ยอยู่ อย่างนั้นนั่นแหละ เวรย่อมระงับได้" ดังนี้แล้ว ได้ทรงภายพระคาถา เหล่านี้ว่า:- "ก็ชนาเหล่าใด เข้าไปพูดความโกรธนั้นไว้ว่า “ผู้โน้น ได้เรา ผู้โน้นได้เรา ผู้โน้นได้ขณะเรา ผู้โน้น ได้ลักสิ่งของ ๆ เราแล้ว" เวรของชนเหล่านั้นย่อมไม่
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More