พระฉิมปาทิฐิฤาควาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 169 : หน้า 171/217

ประโยค - พระฉิมปาทิฐิฤาควาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 169 ขุ่น, ที่นั่น เขาจึงราดน้ำที่ยังเหลือบนหลังคุ้ันนั้น. น้ำมันออกเอาหนังคำออกไป. แต่นั้นจึงลงบนด้วยคบหมู่แล้ว คิดศรีะด้วยคาบอันคม. รองโลหิตที่ไหลออกด้วยภาชนะ. เลือดนี้ด้วยโลหิตแล้วปังนั่งรับประทานในท่ามกลางบูดรและภรรยา ขายส่วนที่เหลือ. เมื่อเขาเลี้ยงชีวิตโดยท่านองนี้นั่นแหละ, เวลาได้ล่วงไป ๕๕ ปี. เมื่อพระตาดตกประทับอยู่ในรรวิหาร, การบูชาด้วยดอกไม้เพียงดอกหนึ่งดี การถวายภิกษาเพียงพรรษาหนึ่งดี ดีใจเมื่อล้กล้อนหนึ่ง ครั้งนั้น โรคเกิดขึ้นในสิระของเขา, ความเร่าร้อนในอเวจี มหานรก ปรากฏแก่ท่านเป็นที่เดียว. [องค์เวนร้อยยังกว่าไปธรรมดา] ขึ้นชื่อว่าความเร่าร้อนในอเวจี ย่อมเป็นความร้อนที่สามารถทำลายนี้ตามของผู้สููในทมิฬประมาณ ๓๐ โยชน์ได้. สมจริงดังคำที่พระผู้พระภาคตรัสไว้ดังนี้ว่า "ความเร่าร้อนในอเวจี แผ่ไปตลอด ๑๐๐ โยชน์" โดยรอบ ตั้งอยู่ทุกเมือง. และเพราะเหตุที่ความเร่าร้อนในอเวจีนี้ มีประมาณยิ่งกว่าความเร่าร้อนของไฟโดยปกติ พระนาฏเสน่ห์จึงกล่าวว่าอุบามนี่ไว้ว่า "มหา-พิษฏร แม้นในประมาณเท่าเรือด อันบุคคลลุ้มไปในไฟรถ ย่อมถึงความอยู่อับได้โดยขณะเดียวกัน ส่วนสัตว์ที่เกิดในวนกรนั้น ๑. อิส-ดาบ หรือมีดใหญ่ ๆ (Sword, a large knife) ๒. ม. อุ. ๑๘/๑๙๑