พระจัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ 83 : หน้า 85/217

ประโยค - พระจัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๑ หน้าที่ 83 ท่านผู้เจริญ ขอท่านจงแสดงพระศาสนาแก่พวกข้าพเจ้า ฝ่ายภิญญู ๕๐๐ รูปอยู่ในทศ จำพรรษาแล้ว เข้าไปหาทะอานนท์เถอะ อนุข อว่า "อ่านท่านผู้มีอายุ ธรรมิกานาในที่เฉพาะพระพักต์แห่งพระผู้ มีพระภาคเจ้า ข้าพเจ้าทั้งหลายได้พบเนิ่นนานแล้ว อานนท์ผู้ที่อายุ ดีละ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ฟังได้ฟังธรรมภิณาในที่เฉพาะพระพักต์พระ ผู้มีพระภาคเจ้ามีเกิด" พระเณรพาก็ภูมิแล่นนั้น ไปน ที่นั่งแล้ว ก็ว่า " การเข้าไปสู่สำนักงานพระดตกตเจ้า ผู้เสด็จอยู่พระองค์เดียว ตลอด โรมาจ พร้อมกับภิญญูมีประมาณถึงเท่านี้ หาความไม่ ดังนี้แล้ว จึงพกภิญญูเหล่านั้นไว้ข้างนอกแล้วเข้าไปเฝ้าพระศาสดาแต่รูปเดียว เท่านั้น พระอัจฉริยะปราเลยยะ เห็นพระอานนทเถนานแล้ว ถือท่อน ไม้จิ้งหน่อ ไปยังพระอานนท์เถนานแล้ว ถือท่อน ไม้จิ้งหน่อ ไปยังพระอานนท์เถนานแล้ว ถือท่อน ไม้จิ้งหน่อ ไปยังพระอานนท์เถนาน แล้ว ถือท่อน ไม้จิ้งหน่อ ไปยังพระอานนท์เถนาน แล้ว ถือท่อน ไม้จิ้งหน่อ ไปยังพระอานนท์เถนาน แล้ว ถือท่อน ไม้จิ้งหน่อ ไปยังพระอานนท์เถนาน แล้ว [ไม่ได้สหายที่มีปัญหาเกี่ยวไปผู้เดียววกว่า] จริงอยู่ ขณะผู้ถึงพร้อมแล้วด้วยอัคร ย่อมไดว่างานของคน ไว้นี้นึ่งหรือบุนที่อนุของครู พระอัจฉริยะนั้น เห็นอาการนั้น ได้ เป็นผู้มีจิตเสื่อมใสแล้ว พระเณรอภิวาทพระศาสดาแล้ว นั่ง ณ ที่ส่วน บ้างหนึ่ง พระศาสดาตรัสว่า "อ่านที เธอรวมผู้เดียวเท่านั้น