พระอธิษฐานที่ถูกอาเปล่า ภาค ๑ - หน้า 17 : หน้า 19/217

ประโยค - พระอธิษฐานที่ถูกอาเปล่า ภาค ๑ - หน้า 17 สุกขวิปัสสนา เข้าสู่ห้องนั่งแล้ว. [พวกก็ภูมิและชาวบ้านรับบำรุงพระเณร] ในเวลาที่ขาขาร ภิกษุทั้งหลายไปเรียนว่า "ท่านผู้มีวิญญา เวลานี้ เป็นเวลาภิกขาจาร." ถ. กาลหรือ ? ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย. ภ. ขอบรับ. ถ. ถ้าอย่างนั้น ท่านทั้งหลายไปเติด. ภ. ก็ท่านละ ? ขอบรับ. ถ. ตาของข้าพเจ้า เสื่อมเสียแล้ว ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย. เธอทั้งหลายแลดูดาวของท่านแล้ว มีตาเต็มด้วยน้ำตา ปลอบ พระเณรว่า "ท่านผู้มีวิญญู ท่านอย่าคิดไปเลย กระผมทั้งหลาย จงปฏิบัติท่าน" ดังนี้แล้ว ทำวัตรรูปที่ควรจะทำสร้างเสร็จเข้าไป สู้บ้าน. หมู่มนุษย์ไม่เห็นพระเณร ถามว่า "ท่านเจ้าขา พระผู้เป็นเจ้า ของข้าพเจ้าทั้งหลาย ไปบ้างไหมเสีย" ทราบข่าวนั้นแล้ว ส่งข้าวต้ม ไปถวายก่อนแล้ว ถืออาบน้ำอาบทบไปลง. ไหว้พระเณรแล้ว ร้องให้ กลั้นเลือดอยู่เท่าเทียม (ของท่าน) ปลอบว่า "ท่านเจ้าขา ข้าพเจ้า ทั้งหลายจักรับปฏิบัติ ท่านอย่าได้คิดไปเลย แล้วลากลับ. ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ส่งข้าวต้มและข้าวสวยไปถวายวิหารเป็นนิตย์. ฝ่ายพระเณร ก็กล่าวสอนภิกขุ ๖๐ รูปองค์นี้เป็นนิรันดร์. เธอ ๑. คือ เป็นพระอรหันต์ ฝ่ายวิปัสสนา