ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค ๑ - พระฉิมปทิธภูรสฏาแปล ภาค ๑ - หน้า ที่ 170
เป็นประหนึ่งอยู่ในครรภ์มารดา จะอ่มนับไป เพราะกำลังแห่งกรรม
เหมือนฉันนั้น หามิได้
[นายญาณทะเสวยผลกรรมทันตาเห็น]
เมื่อความเร่าร้อนนั้น ปรากฏเก่าแก่จนสุขร์กันแล้ว อาการ
อันเหมาะสมด้วยกรรมก็เกิดขึ้น เขาร้องเสียงเหมือนหมู คลานไป
ในท่ามกลางเรือนนั้นเอง ไปสู่ที่ในทิศตะวันตกออกบ้าง สูทในทิศ
ตะวันตกบ้าง
ลำดับนั้น พวกคนในเรือนของเขา จับเขาไว้ในนั้นแล้วปิดปาก
ธรรมดาแต่แห่งกรรม อันใคร ๆ ก็ไม่สามารถจะห้ามได้ เขาเที่ยวร้อง
ไปข้างในบ้าง ข้างนี้บ้าง คนใน ๓ หลังเรือนโดยรอบอ่อนใม่ได้
หลับนอน องค์ คนในเรือนไทมด มื่ไม่สามารถจะห้ามการออก
ไปนอกของเขาผู้ถามวกะคุกกรรมแล้ว ได้จึงปะป้องเรือนล้อม
ร้ายอยู่นอกเรือน โดยอารักขาเขาอยู่ภายใน ไม่สามารถจะเทียว
ไปข้างนอกได้
[เสวยผลกรรมในสัมปรายภพ]
แม่นายญาณฑุฤกิ เที่ยวร้องไปข้างในบ้าง ข้างนี้บ้าง ภายใน
เรือนนั้นเอง ด้วยความเร่าร้อนในนรก เขาที่ไปอย่างนั้นตลอด
๓ วัน ในวันที่ ๘ ทำกะแล้ว ไปเกิดในเวียงมหรนรก อเวจีมหานรก
ปราชญ์พิงพรรณฑตามเทวาทศุตร
๑. มิลนท ๒. ๒. ชนบุเกว วิจารณ์โต