พระธัมมปทีปอจฉาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 204 : หน้า 206/217

ประโยค - พระธัมมปทีปอจฉาแปลภาค ๑ - หน้าที่ 204 ในหน้าที่ของเรา เลี้ยงภิญญสูงสุด," เห็นคิดของบรรลุแล้ว จึงตั้งเขาไว้ในหน้าที่ของตน. นางอังศภูภิญญสูงสุดในเรือนของนางวิสาขาบนั้น. ถึงท่านอนาถบิณฑบะเศรษฐี ก็ึงถือคานใหญ่ ชื่อมหาสุภัทธาไว้. ถึงมหาสุภัทธานั้น ทำการรวบรวมแก้ทุกทั้งหลายอยู่ (และ) ฟังธรรมอยู๋ เป็นพระโสดาบันแล้ว ได้ไปสู่ลูกแห่งสามี. แต่นั้น ท่านอนาถบิณฑิกะ ก็ถึงจงจุติสูทัท (แทน). แม่นางจุสภัทธาทัน ก็ทำอยู่เช่นนั้นเหมือนกัน เป็นพระโสดาบันแล้วก็ไปสู่ลูกแห่งสามี. ลำดับนั้น ท่านอนาถบิณฑิกะ จึงถึงอิคาคันเล็กนามว่า สุมนาเทวี (แทน). [nang sumana putoykeo bilang nunghai] ก็ถึงสุมาเทวีวันนั้น ฟังธรรมแล้ว บรรลุสุขาวิวาภผล ขึ้นเป็นภูมาร์ก (รุ่นสาว) อยู่เทียว, กระสับกระส่ายด้วยความไม่สงบเห็นปนนัน ติดอาหาร· มีความประสงค์จะเห็นบิดา จึงให้เชิญมา. ท่านเศรษฐีนี้ พอได้ยินข่าวของอดทในโรงทานแห่งหนึ่ง ก็มา Thenพูดว่า "เป็นอะไรหรือ? แม่สุมา." ถนัน ตอบบิว่า "อะไรเล่า? น้องชาย." บ. เข้าพ่อไปหรือ? แม่. a. ไม่พ่อ น้องชาย. บ. เข้ากลัวหรือ? แม่. a. ไม่กลัว น้องชาย. ส. ไม่กลัว น้องชาย. ๑. อาหารปูชนาก กุฎา ทำการเข้าไปดังชื่ออาหาร.