พระอุปัชฌาย์ทุถูกถามแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 40 : หน้า 42/217

ประโยค - พระอุปัชฌาย์ทุถูกถามแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 40 [เทพบุตรจําลงกาย ไปหาพราหมณ์] (แม่) เทพบุตรแลดูสมบัติของตนแล้ว คิดว่า "สมบัตินี้เราได้ ด้วยกรรมอะไร?" เมื่อพิจารณาไปก็รู้ว่า "ได้ด้วยในที่เสื่อมใสใน พระศาสดา" ดังนี้แล้ว จึงคิดต่อไปว่า 'พราหมณ์ผู้นี้' ในกาล เมื่อเราไม่สบาย หาได้ให้หมอประกอบอย่าไม่ เดี๋ยวนี้สิ ไปป่าช้า ร้องไห้อยู่ ควรที่เราจะทำแกถึงการอัญแปลก' ดังนี้แล้ว จึงบรรลุตัวเหมือนมีบุญคุณสมาน พาแล้ว ได้กอดแขนยืนยัน ร้องไห้อยู่ ในที่ไม่ไกลป่าช้า [เทพบุตรกับพราหมณ์ได้ว่ากัน] พราหมณ์ก็เห็นเขาแล้ว จึงว่ากว่า "เราร้องให้เพราะโศกถึงบุตร ก่อน ก็ถามพ่นัน ร้องไห้ต้องการอะไรล่ะ? เราจะถามเขา" ดังนี้แล้ว เมื่อจะถามได้กว่ากระนี้ว่า "ท่านตกแต่งแล้ว เหมือนมุฏฐวาทิ มีภะ คือระเบียบดอกไม้ มีตัวฟู้งด้วยจันทน์เหลือง, กอดเขนทั้ง ๒ คำรำราญอยู่ ในกลางป่า, ท่านเป็นทุกอีอะไรหรือ?" มานพนั้นก็ด่าว่า "เรือนรถ ทำด้วยทองคำ ผุดผ่อง เกิดขึ้นแล้ว แก่ข้าเจ้า, ข้าพเจ้าเกล้อล้อนมันยังไม่ได้ ข้าพเจ้าจ่อนอมเสียชีวิต เพราะความทุกข์นี้น่ะ". ที่นั้น พราหมณ์ได้พูดคะเขาว่า