ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประชโขค - พระธีมปทีปขอภูกแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 52
ในจิต (โดยบรรยายนี้) ว่า "ความสุขมีกายเป็นที่ตั้งบ้าง ความสุข
มืดนอนกนี้เป็นที่ตั้งบ้าง ย่อมตามไป คือว่า ย่อมไม่ละบุคคลนั้น
ผู้เกิดแล้วในสุทธิภดี ตั้งอยู่ในที่สุขในสุทธิภดี เพราะ
อานุภาพแห่งจิตที่เป็นไปในอุจิณะ" มีคำถามสดใกล้กว่า "เหมือน
อะไร" แก่ว่า "เหมือนนางงามปกติไปตามตัว" อธิบายว่า เหมือน
อย่างว่า ธรรมดาๆเป็นของเนื่องกับสิริเมื่อสิริจะเดินไป ก็เดินไป,
เมื่อสิริจะหยุดอยู่ มันก็หยุด, เมื่อสิริจะบัง มันก็ยัง ไม่มีใคร
สามารถที่จะว่ายว่ากระมอม ด้วยอ้อมคำละเอียดดีดี ด้วยอ้อมคำ
อภัยก็ดีว่า "เองจงกลับไปเสีย" หรือเมี่ยนดีแล้วจึงให้กลับได้
ถามว่า "เพราะเหตุไร?" ตอบว่า "เพราะมันเป็นของเนื่องกับ
สิริ ฉันใด ความสุขที่เป็นไปในกายและเป็นไปในจิต ต่างโดยสุข
มีกำพรวงสุขเป็นต้น มีกำลูกแห่งกลาศรรรมมด ๑๐ เหล่านี้ ที่บุคคล
ประพฤติมาแล้ว และประพฤติแล้ว เป็นราษฎร์ ย่อมไม่ละ
(บุคคลนั้น) ในที่แห่งเขาไปแล้วและไปแล้ว เหมือนเงาไปตามตัว
ฉันนั้นแล้ว."
ในกลาบกากา ความสุขธรรม ได้มาแล้วแก่สติสัตว์
แปลกมีสีพื้น, มณฑฤอัญลิเทพบุตร ตั้งอยู่แล้วในพระโลคปัดติ-
ผล, อทินันปุพพกาหมณี ก็เหมือนกัน. เขาได้ข่าวว่าสมบัติใหญ
ถึงเท่านั้น ลงไว้ในพระพุทธศาสนาแล้ว ดังนี้แล.
เรื่องม MOTฤูนทิสดี จบ.