พระอิฐมปทุฏฐ์ และการถวายทาน : หน้า 141/217

ประโยค ๑ - พระอิฐมปทุฏฐ์ แปลก ล๓ - หน้าที่ 139 คำนี้ ๆ แล้ว หวังเฉพาะทานของพระองค์ตลอดกาลเท่านี้ วานนี้ เมื่อพระองค์ทรงถวายทานแล้ว ไม่ได้รับส่วนบุญ จึงได้ทำอย่างนั้น." พระราชาหวถามว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ เมื่อหม่อมนั้นถวายทาน แม่ในบัดนี้, เปรตเหล่านั้น จักได้รับหรือ ?" พระศาสดา ตรัสว่า "ได้ มาหาพิร." พระราชา ทรงนิมมต์ ภิญญสุทธิ์ มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข ถวายมหาทานในวันรุ่งขึ้นแล้ว ได้พระราชทานส่วนบุญว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ, ขอข้าวนั้นอ้อน เป็นทิพย์ งสำเร็จแก่วิญญาณเปรตเหล่านี้ แต่มหานั้น." ข้าวน้ำอ่อน เป็นทิพย์เกิดแล้วแก่เปรตเหล่านั้น เช่นนั้นเทียว. รุ่งขึ้น เปรตเหล่านั้น เปล่อยกายแสดงตนแล้ว. พระราชทูลว่า "วันนี้" พวกเปรตปล่อย กายแสดงตน พระเจ้า" พระศาสดา ตรัสว่า "มหาพิร พระองค์มีได้อวยพี่." รุ่งขึ้น พระราชายผจิวรทั้งหลาย แก่ภิญญสุทธิ์มีพระพุทธ- เจ้เป็นประมุขแล้ว ทรงให้ส่วนบุญว่า "ขออ้นอันเป็นทิพย์ทั้งหลาย งสำเร็จ. แก่เปรตเหล่านั้น แต่จิรารานี้เกิด." ในขณะนั้นเอง ผ้าทิพย์เกิดขึ้นแก่เปรตเหล่านั้นแล้ว. เปรตเหล่านั้นอัปพาพของ เปรต คำรองอยู่โดยอัตภาพอันเป็นทิพย์แล้ว. พระศาสดา เมื่อจะทรง ทำอุโมทนา ได้ทรงทำอุโมทนาด้วยอิทธิฤทธิ์สุดร้าว "ติร-' กฤฎุทุษฐ ภิญญสุทธิ" เป็นอาทิ. ในที่สุดอุโมทนา ธรรมิกสมย์ ได้แก่สัตว์เปนมโนมิ้นี้แล้ว. พระศาสดา ครับชรัสเรื่องแห่งมุติ 3 ๑. ฐ. ฯ. ๒. การบรรจุธรรม.