ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระพุทธเจ้าทรงฉลองถวายแกลูก ๑ - หน้าที่ ๑๔๔
ไม่ควรคิด เพราะฉะนั้น โดยกาลเพียงคู่เดียวเท่านั้น ดาบสนันนำดอกไม้ทั้งหลายที่พร้อมด้วยกลิ่นมาแล้ว ตบแต่งอาสนะ ดอกไม้สำหรับพระพุทธเจ้าทั้งหลายประมาณได้โสน่ ๑ สำหรับพระอัครสาวกทั้ง ๒ ประมาณ ๓ คาถาพยูง สำหรับภิกษุเหลือมประมาณ แตกต่างกัน มีประมาณถึงโชนเป็นต้น สำหรับภิกษุใหม่ในสงฆ์ มีประมาณอุดงฺ ๑ ใคร ๆ ก็พึงคิดว่า "ในอศรมบทแห่งเดียว จะตนแต่งอาสนะในการนี้ได้อย่างไร?" เพราะว่า นี่เป็นวิสัยของฤทธิ์ เมื่อดบแต่งอาสนะเสร็จแล้วอย่างนั้น สราทดาบส ยืนประกอบอัญชลีเบื้องพระพักตร์ของพระตกคตแล้ว กราบทูลว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้มีริษยา ขอพระองค์เสด็จขึ้นสู่สานุสัยดอกไม้ นี้ เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข แก่ข้าพระองค์ตลอดราตรีนาน."
เพราะเหตุนี้ โบราณาจารย์จึงกล่าวว่า
"สราทดาบสถวายดอกไม้ต่าง ๆ และของหอมรวมด้วยกัน ตบแต่งอาสนะดอกไม้แล้ว ได้ทารบ
ลูกคำว่า "ข้าแต่พระวิริยะ อาสนะที่ข้าพระองค์ ตบแต่งแล้ว" สมควรแด่พระองค์ พระองค์
เมื่ออะยังจิตของข้าพระองค์ ให้โล่งใส ของประทับนั่งบนอาสนะดอกไม้ พระพุทธเจ้าได้ทรงยังจิตของข้าพระองค์ให้สื่อสาแล้ว ยังโลกนี้ กับทั้งเทวโลกให้รำรื่นแล้ว จึงประทับนั่งบนอาสนะ